vrijdag 24 oktober 2014

Goed voorbereid naar het oudercontact

De uitnodiging voor het oudercontact voelde wat onwennig. Wat moesten we daar nu mee aanvangen? Tot op heden mochten we op school twee keer per jaar hun portfolio's bespreken. Met de juf of de meester én het kind erbij. Meer zelfs: het kind voerde in dat gesprek het hoogste woord. Bladerend van tekening over foto naar krantenartikel voor de actuaronde en - later - van schrijfoefening over rekenwerk naar zelfevaluatieblad, vertelden onze kinderen hoe het gaat in de klas, wat ze leuk vinden, waar ze sterk en minder sterk in zijn.

Ik vond dat tof. Spreken mét het kind in plaats van óver het kind. Iets bespreken met de meester of juf, kon meestal tussendoor. 's Morgens bij het brengen in de klas, 's middags bij het halen op de speelplaats: op vijf minuten kan er veel afgestemd worden. En volstonden die vijf minuten niet, dan was er altijd nog de mogelijkheid om met de leerkracht of andere betrokkenen een afspraak te maken.

Voor mij werkt die manier heel goed: alles zo spontaan mogelijk met de leerkracht aftoetsen en verder vooral luisteren naar hoe het kind de dingen in de klas beleeft. Waarom dan nog een apart gesprek organiseren waarvan ik aan mijn kind niet eens deftig kan uitleggen wat de bedoeling is? Haar allereerste juf uit de kleuterklas voelde mijn twijfels en stuurde me deze handleiding van Klasse:
























Tip 1 vóór het gesprek, daar kon ik wel iets mee.
Ik praat met mijn kind. Welke vragen heeft het, wat wil het zeker weten?

Lukas: 'Of ik elke dag op de computer mag spelen!'

Jana: 'Of ik een paard mag in de klas. Neen, serieus, misschien kun je wel eens vragen waarom die chocolade-achtige koeken wel mogen, maar die koeken met stukjes chocolade en dat chocolade-achtige cakeje niet? En vertel de meester ook eens dat het helemaal niet zo rustig is als hij denkt wanneer hij de klas uitgaat. Soms gaat hij even copiëren wanneer wij stille werktijd hebben. Als hij terug komt, vindt hij ons altijd zo flink. Maar dat is niet zo! Die en die en die [noemt namen] maken altijd lawaai en dan kan ik niet doorwerken.'

Oké, dat kan ik wel eens voorleggen. Zijn er nog dingen?

Lukas: 'Neen, alles goed.'

Jana: 'Neen. Maar wat gaan júllie nog vragen? En ga je mij daarna alles vertellen?'

Jawel, dat beloof ik. Ik ga dan wel op school spreken over de kinderen, thuis doe ik het nog eens over mét de kinderen. Die handleiding voor ouders zit wat dat betreft wel goed. Goed voorbereid trokken wij dus naar het oudercontact. Met een hele doos koekjes om proefondervindelijk te constateren dat al die tienuurtjes even lekker en even ongezond zijn.







Nu weet ik dus dat de tweede van rechts niet in de koekendoos mag, de rest wel. Haar meester moest erg lachen om de nogal letterlijke interpretatie van iets wat hij ooit gezegd had: dat het verhoudingsgewijs niet te veel chocolade mocht zijn. Komt Jana natuurlijk thuis met de vraag wat dat precies betekent, niet te veel chocolade.

Ik weet ook - want nog maar eens bevestigd - dat Jana en Lukas het daar op school goed doen, content zijn, hun draai vinden. Dat het een toffe school is bovendien, die aandacht heeft voor iedereen en de zaken grondig aanpakt. Zo had de juf van Lukas voor wat ook haar eerste oudercontact was een goede methodiek bedacht. Wij mochten uit een hele hoop kaartjes vijf woorden kiezen, zij had om hem te beschrijven zelf ook vijf woorden geselecteerd. Mooie woorden.

En precies daarom weet ik ook weer waarom ik die portfoliomomenten mét de kinderen zo tof vind. Het compliment voor Lukas dat hij zo ondernemend is, goed kan meepraten, toffe ideeën heeft en probleemoplossend kan denken, de knipoog van de juf dat het in de kring soms moeilijk stil zitten is, de positieve boodschap voor Jana dat ze zich zo inzet voor de anderen, altijd betrokken op wat er in de klas gebeurt, zo plichtsgetrouw dat het ook wel eens wat losser mag, de expliciete geruststelling dat ze met haar vragen altijd bij meester terecht kan  - al die dingen en nog veel meer mogen de kinderen van mij gerust rechtstreeks te horen krijgen.

Gelukkig komen ze er in december/januari weer aan, die portfolio's.

3 opmerkingen:

  1. Heel blij voor jou dat je het oudercontact voor jullie een beetje 'overbodig' vindt!
    Ikzelf heb er echter wel wat aan: het doet goed om te horen dat juf haar goed kent. En zo kan ik ook nog iets meer te weten horen van wat er in de klas gaande is dan wat te lezen is in het leefboek. Want van mijn kleuter zal ik het niet horen...
    Door mijn werkuren heb ik eerder weinig de kans om de juf te zien. Maar vooral: het geeft mij de kans om bepaald gedrag eventjes te duiden, wat ik bijzonder moeilijk vind wanneer 'mijn' 2 meisjes rond mij draaien en er ondertussen nog andere kindjes rondlopen en er snel-snel een afspraak wordt gemaakt met een andere ouder.

    En ja: naar de portfolio's kijk ik ook uit!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Dag Koeka, bedankt voor je reactie. Ik vind die gesprekken natuurlijk wel heel leuk en ik kan me heel goed voorstellen dat het zowel voor ouders als voor leerkrachten wel eens goed is om rustig met elkaar te kunnen praten, zonder dat daar inderdaad kinderen rondhangen of dat het snel-snel moet gebeuren.

    Ik ben één van de gelukkigen die op school veel tijd kan doorbrengen, het is een enorme luxe en ik besef het goed. Wat ik met mijn schrijven bedoelde is dat ik het niet zo makkelijk vind om aan de kinderen uit te leggen dat we over hen gaan praten. Ze begrijpen niet helemaal waarom dat nodig zou zijn en ik kan het hen ook niet zo goed uitleggen...

    In vergelijking daarmee zijn de portfolio's voor hen klaar en duidelijk: ze tonen hun werk, bespreken dat met ons. Enfin, we ontmoeten elkaar zeker nog in de gang wanneer we op onze afspraak zitten te wachten, hé! Of misschien eerder al...

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ilse: http://www.kerygma.be/2016/01/14/over-oudercontacten.htm

    BeantwoordenVerwijderen