De natuur is in de war. Eerst begon alles te schieten, moesten we ons in de tuinkamer reppen om te kunnen zaaien en planten. Toen stopte alle groei en staan zelfs de bloemen aan de Coupure er verpieterd bij (toch in vergelijking met vorig jaar).
Ook ik ben in de war. Wordt het geen tijd om de centrale verwarming uit te zetten? Dat wilden we na de paasvakantie doen, maar 's morgens is het nog zo kil in de badkamer... Staat die bij U ook nog op?
Het moeilijkste twijfelgeval echter is de kwestie van de pantoffels. Ik had mijn teennagels al gelakt om weer op blote voeten te kunnen lopen, of als het moest in Birkenstocks (dat houdt de voetzool toch een beetje warm...) Was me dat een ontgoocheling! De pantoffels die ik al had opgeborgen, moest ik op mijn knieën weer vanachter de achterste schoendoos tevoorschijn halen. En voor die van Jana die al bijna helemaal versleten en iets te klein zijn, ondernam ik een tweede poging tot zelfgemaakte pantoffels.
Na de vorige keer, is het er evenwel niet erg op verbeterd. Ik had nog ergens een werkwijze uit Cool Baby liggen en dacht hoogmoedig "Hoe moeilijk kan zoiets zijn?" Oud truitje van Lukas uitgekozen en verknipt volgens het beproefde systeem.
Me aan het naaien gezet met als resultaat:
1. Pantoffels waar ze niet in past. Als ze al haar tenen en enkels door het veel te smalle gat kan wringen, dan knappen de naden van de zool.
2. Een verknipt, te klein truitje voor Lukas, zonder zakken. Wat zal ik daar eens mee gaan doen? Aan iets creatiever dan een bodywarmer waag ik me voorlopig niet.
Het toppunt? Bij haar is het wel gelukt!
Conclusie? Dat beproefd systeem moet ik definitief afzweren. Zeker nu Jana denkt dat het dé aanpak is. Terwijl ik bezig was voor haar, zag ik haar op dezelfde manier pantoffels maken voor Lukas.
Pantoffels doe ik niet meer. Alstublief, word mooi weer!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten