Als zij toe is aan nieuwe schoenen, leg ik dat inderdaad vast. Dat lukt aardig. Zelfs een paar weken na aankoop, wanneer haar schoenen al stevig zijn ingelopen, kunnen die nog perfect als nieuw op de foto.
Bij mijn zoon echter, twijfel ik. (Bovendien, ik heb zijn sloefen toch al geblogd?!!?)
Ten eerste: Apetrots steekt hij zijn geveterde voeten in de lucht als je hem naar zijn nieuwe schoenen vraagt. Hij loopt er ook zeer geconcentreerd, haast geprononceerd mee rond: de zolen maken een dof lawaaitje en bij elke stap wil hij het tikken van zijn schoenen op de stenen horen. Mijn zoon heeft aanleg tot fetisjisme en deze twee elementen wijzen sterk in de richting van een schoenenobsessie. Het laatste dat ik wil is dit nog meer stimuleren via blogposts.
Ten tweede: Het is voor mij een zware confrontatie. Zijn voeten lijken niet alleen monsterlijk groot geworden... (In de schoenen op de foto hieronder had hij nog van die kleine poezelige voetjes!)
... die nieuwe schoenen zijn ook al na één dag vuil!
Ik heb een zoon, een echte grote jongen, zoveel is duidelijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten