Vandaag in de krant: waarom zoveel huismoeders bloggen.
Leuk tijdverdrijf, sociaal netwerk uitbreiden en zelfbeeld opvijzelen blijkbaar.
En het is waar: ik ben er ook mee begonnen tijdens mijn tweede zwangerschapsverlof. Je hebt iets méér om handen dan luiers verversen en het gevoel dat je tegen iemand praat. Het vraagt natuurlijk wat tijd. Niet zozeer het bloggen zelf: 't is rap geschreven en ondertussen kijk je geen tv. Wél het lezen en reageren bij al die andere blogs... Ik snap niet hoe die anderen dat doen!
Mijn belangrijkste drijfveer voor al dat geblog? Bij de tweede baby merkte ik hoeveel details ik was vergeten van de eerste baby. En omdat ik van taal en (la petite) histoire hou, is bloggen voor mij zoals een dagboek bijhouden. Met foto's en filmpjes. Zonder oeverloos gezwets over het eigen gevoelsleven; hier vindt U overwegend positieve berichtgeving. Want dat U in mijn persoonlijk leven meeleest, willen we aangenaam houden, hé.
Ik snap soms ook niet hoe anderen dat doen... Ik zou liever vaker reageren op blogberichten, maar meestal kom ik niet verder dan ze snel lezen. En ik heb geen kinderen!
BeantwoordenVerwijderenWel te veel hobby's, 't zal dat zijn. Ah, en voltijds werken, dat verhindert ook het een en het ander. (Nu ben ik efkes werkloos, dus nu geniet ik efkes van mijn blogreageermogelijkheid.)