'Om vier uur op het strand. Met nog wat andere kinderen erbij kunnen we twee teams maken.' Het werd uiteindelijk jongens-tegen-meisjes.
Want die vriendinnen, die zijn sinds haar verjaardagsfeest zo enthousiast dat ik ze met één bericht kan optrommelen. En de jongens, dat zijn drie Belgische musketiers die aan elkaar genoeg lijken te hebben.
Drie-tegen-vier, dat lijkt oneerlijke competitie maar was toch aan elkaar gewaagd. Heerlijk hoe die kinderen zich in het spel smijten. Soms letterlijk, met hun lijf en leden in het zand. En anders figuurlijk.
Die meisjes met hun lange lokken en in hun bh, omdat ze hun haren en t-shirt zeenat wilden maken. Uitwringen, dan is die pot sneller met water gevuld. Of de jongens die voor de volgende opdracht dat natte, schurende shirt opnieuw aantrekken, omdat die meer zand kan dragen. Slordig uitkappen, zo raakt die pot niet echt veel sneller gevuld.
 |
| Toen de meisjes weer al hun kleren aanhadden... en de jongens er in de laatste spannende en beslissende seconden afval bijhaalden. Bijna alles kon en mocht en niemand gaf om de eindstand. |
Dáárom zetten we hier nu onze eigen scouts op, met ouders in de leiding. We hadden ze een lepel gegeven, U weet wel, een klassieker onder de estafettes, maar stiekem gehoopt dat ze in het heetst van de strijd ook andere tactieken zouden gebruiken.
En jawel, zie tekst en foto's hierboven. Dat met de rondzwierende dweil, zout en zand overal, daar heb ik geen beelden van en kan ik ook met woorden moeilijk beschrijven. Zo plezant. Dat ze er nu al een paar weken volop voor gààn, zich onbekommerd van-de-rest-niets-aantrekken maar wel vol-lé-dig aan het spel geven, dat belooft.
(En maakt de voltallige leidingsploeg ge-wél-dig gelukkig.)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten