Al een hele week zien we het waterniveau stijgen. Brommers moeten onderweg af en toe rechtsomkeer maken, omdat de motor anders zou onderlopen. Bij fietsers staat het water ook al tot aan de kettingkast. Uit ervaring weet ik hoe hard dat trappen is, geen wonder dat zo'n fietser soms zijn evenwicht verliest.
Gelukkig stond Allerliefste toevallig op het juiste moment op de juiste plaats. Zonder aarzelen stak de jongen zijn hand uit. Een duwtje in de juiste richting en hij kon zonder vallen verder. De buren lachten.
Eerder had Allerliefste mij een kort eindje op zijn rug genomen, dat vonden ze ook grappig. Wij gaan nu namelijk overal te voet naartoe. We nemen hogere, drogere routes, maar ook dan heeft de straat soms een dieptepunt waar het water zo hoog staat dat onze laarzen inlopen.
De kinderen vinden het leuk. Laarzen vol water maken zo'n leuk geluid. Het is cool en doet hen aan de Gumboot Dancers denken.
Als het kan hou ik het liever droog. Het water stroomt namelijk over rijstvelden en beken en neemt alle vuiligheid mee. De straat is nu één grote, open riool waarin mest, dode dieren en afval drijven. Te vermijden.
De Franse leerkracht hamert er ook op dat de kinderen droge voeten houden. Ze spreekt uit ervaring. Met een klein wondje stapte ze ooit, zonder het te weten, in vervuild water. Dat leidde toen tot een levensgevaarlijke ontsteking waarbij ze bijna haar been verloor.
Nu kan het niet anders. Op veel plaatsen staat het water te hoog. Op drogere, hogere stukken moeten de kinderen hun laarzen legen. Bij aankomst, thuis of op school, voeten wassen. Even grondig als hun handen in tijden van corona.
Alles nu al door en door nat. En de echte storm moet nog komen. Dit weekend, zondagnacht, zou hij hier aan land komen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten