Meng de Aziatische voorliefde voor selfie opportunities in mooie decors met de onverschilligheid voor al dan niet authentiek, en je krijgt hier - in Hội An! - themaparken vol Hội An.
We hadden het al gehoord: ergens op een eiland en ergens binnen in een grote loods zijn de historische gele gevels nagebouwd voor toeristen. Binnen een straal van luttele kilometers kun je hier dus kiezen tussen het origineel en het duplicaat. Dat laatste is mooi verlicht, niet te druk, erg comfortabel. Droog als het regent en lekker fris als het buiten zindert.
Wij gingen naar het eiland. Met een handvol leerkrachten en alle oudere leerlingen van de internationale school. Die van het secundair voeren in de lente namelijk hun eigen stuk op. Alice in Wonderland, de hoofdrol is door een Koreaanse weggekaapt, de dochter wordt verteller.
'Inspiratie opdoen' was officieel het doel van ons bezoek. Tijdens het (gratis) voorprogramma van de (betalende) show: decor en kostuums kijken, dansers observeren, ideeën opdoen. En of ze ideeën opgedaan hebben!
De acteurs van Hoi An Impression speelden lieflijk traditionele dorpscènes na. Bij de waterput, op het plein, in de ninja-school. Een paar politieke gebeurtenissen, zoals een gearrangeerd huwelijk tussen Vietnam-Japan-China. (Hoe die driehoeksverhouding precies in elkaar zat, was mij niet helemaal duidelijk.) En het grootstedelijk leven.
Het bordeel met dronkenlappen en meisjes van plezier was nog redelijk subtiel, met een beetje goede wil kon je er ook grapjassen en danseressen in zien. Het volgende tafereel was veel minder subtiel. Eerst klonk de Vietnamese versie van Billy Jean door de luidsprekers. Billy Jeans. Daarna ging het over op nog-steeds-de-grootste-hit van Britney Spears. U weet wel, met die clip waarin ze als kortgerokt schoolmeisje door de gangen huppelt.
De acterende scholieren waren zo mogelijk nog korter gerokt. De das die ze hier als deel van het uniform dragen, werd al snel losgeknoopt en als soort-van-attribuut gebruikt. U kunt zich daar wel iets bij voorstellen. De directeur draaide zich met grote ogen naar ons, die enkele ouders die mee waren. De leerkrachten keken verschrikt naar hun leerlingen en naar Lukas, een van de weinige primary kinderen die mee waren.
'Oei, dit was niet de bedoeling.' Wij haalden onze schouders, lachten het weg. Voorzichtig polsend zei ik: 'Op een manier is het misschien nog hoopgevend, dat zo'n themapark niet alleen fake vroeger uitbeeldt maar ook very real hier en nu.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten