Drie gedachten

Nu ik het toch over typische expat gedachten en gevoelens heb, drie die ik de voorbije weken gelezen en bekeken heb.


1. Over wat het met je doet als je niets begrijpt en het voordeel daarvan. Uit Neither here nor there, van Bill Bryson, die door Europa reist en - tot ontsteltenis van zijn vrienden - alleen maar Engels spreekt.

That's the glory of foreign travel, as far as I am concerned. I don't want to know what people are talking about. I can't think of anything that excites a greater sense of childlike wonder than to be in a country where you are ignorant of almost everything. Suddenly you are five years old again. You can't read anything, you have only the most rudimentary sense of how things work, you can't even reliably cross a street without endagering your life. Your whole existence becomes a series of interesting guesses.

Het maakt de dingen niet alleen mysterieus interessant, maar ook heel rustgevend. In de talen die ik spreek, kan ik niet niet lezen. Hier kan ik alle infoborden, reclamepanelen, aankondigingen langs mij heen laten glijden. Het is niet de enige reden waarom ik hier waarschijnlijk geen Vietnamees ga leren, maar ik vind het alvast heerlijk dat er zo veel minder informatie binnenkomt.

Hiervan versta ik maar één woord

2. Over grote beslissingen nemen en hoe beangstigend dat kan zijn. Uit reeks 2 van Gilmore Girls, deze scène in aflevering 8, waarin Lorelai twijfelt over haar grote droom om een eigen hotel uit te baten. 

Luke: You're just scared. Just like everybody else when they are taking on something big.
Lorelai: Well, then what does everybody else do to get through this feeling?

Luke: They run in the back, throw up, pass out and smack their head on the floor. [...] Look there is no button to push to get you through this. You just gotta jump in and be scared and stick with it untill it gets fun.

Ook al is het niet definitief, we zijn wel ver verhuisd. Ik herinner me alsof het de voorbije nacht was, want 's nachts is het altijd erger, hoe gigantisch beangstigend die beslissing was. Paniek, ook fysiek.

Ik weet ondertussen dat er inderdaad geen knop is en geef daarom graag deze goede raad: ondersteun mensen die grote stappen zetten. Of ze nu hun eigen zaak opstarten, van werk of woonplaats veranderen, beslissen om wel of geen kind te nemen, iedereen twijfelt bij de levenskeuzes die hij/zij moet maken. Als het zover is, kun je alle aanmoediging gebruiken.

3. Over wat mij binnenkort staat te gebeuren. Uit Een redelijk gelukkig huwelijk van Fien De Meulder.

Expats hebben de onaangename neiging om domweg te verhuizen, net als je ze graag begint te zien.

Deze zomer vertrekt een Duitse familie terug naar huis. Jana doet het goed met de dochter, ik met de moeder, de families met elkaar. Ik ben benieuwd en bezorgd om wat dat met ons gaat doen. Alweer afscheid nemen en een beetje opnieuw beginnen.

Ik klamp mij vast aan de woorden van Nadine. 'Zoals bijna alles in het (buitenlands) leven, is ook dat een leercurve. Je moet erop vertrouwen dat ook deze zomer weer mensen zullen komen, naar Vietnam en in jullie dagen.' En dat ze volgend jaar hoe dan ook hier op vakantie komen.