Constant gevecht

Deze ochtend granola gebakken en zesentwintig moorden gepleegd. Vietnam brengt niet altijd het beste in mij naar boven. De granola maak ik met verse honing en kokosnoot. Daar komen mieren op af. Hele colonnes marcheren recht naar mijn mes. Ik snij ze doormidden of plet ze onder mijn duim. Daarna neem ik het slagveld af met een schoteldoek. Mieren die dan nog leven, verdrink ik onder de kraan. Mieren die in de granola belanden, verbrand ik in de oven. Maar die kans is klein. Ik sta scherp.

In onze keuken wordt voortdurend strijd gevoerd. Ik tegen de mieren. Ik tegen de muggen. Ik tegen de vliegen. Ik tegen de stront van de gekko's. Verder zijn zij mijn beste bondgenoot. De mieren soms ook. Met acht kunnen ze één dode mug wegdragen. Ik moet alleen zorgen dat alles hermetisch afgesloten is. De ontbijtgranen uit de doos en in een pot. De honingpot in een andere pot. Geen suiker aan de rand van de pot. Nergens kruimels. Etensresten altijd afvegen en opvegen.

Dat doet mij eraan denken. In de rondleiding van ons huis sloeg ik de keuken over. Op de koelkast veel magneten. Die moeten ons thuisgevoel versterken en de stickers van de fabrikant bedekken die ze hier zo graag op het toestel laten hangen. Op het rek boven de gootsteen de hamer voor de kokosnoot. In de berging naast de keuken staan druiprekken voor potten en pannen. Ik hou het meest van landen met structurele oplossingen voor het afdrogen.