Angkor Waw

Hierboven had ook visumvakantie of tempeltrip kunnen staan, maar Willy Vandersteen heeft de alliteratie danig verpest. Om maar te zeggen: het duurt langer dan verwacht om onze permanente verblijfsvergunning te bekomen, dus moeten we onze tijdelijke vergunning verlengen. (Hopelijk raakt dan tijdens die extra maanden de definitieve vergunning rond.) De tijdelijke verlenging komt neer op een nieuw toeristenvisum: daarvoor moeten we Vietnam uit en weer in.

We kunnen een bus naar Laos nemen, daar iets drinken en opnieuw de grens oversteken. We kunnen een nachtje naar China. We kunnen op citytrip naar Singapore. We kunnen een weekend naar Thailand. We kunnen naar Cambodja.

In Cambodja staan naar het schijnt een paar tempels die wel de moeite waard zijn. Angkor Wat, samen met Machu Picchu, het Chinese terracotta leger, Stonehenge, de piramide van Cheops en Teotihuacán op de lijst van historische wereldwonderen. Al hangt het er maar van af welke lijst je neemt natuurlijk.

Dus gaan we voor onze visumvakantie op tempeltrip. (Sorry, ik kan het niet laten.) Vrijdagavond, afspraak op de luchthaven. Terwijl Allerliefste zijn werkweek afsluit, taxi ik de kinderen rechtstreeks van de school naar de gate. Jana maakt er haar huiswerk en Lukas heeft zijn sportuniform nog aan. Laat Angkor Wat maar komen, wij zijn er klaar voor.

De volgende dag roept Lukas bij de eerste aanblik heel luid ‘waw!’ Dan nog eens als we de eerste (en verre van de grootste) tempel binnenstappen. De hele dag lang roepen we dat elk om beurt. En ook de volgende dag nog, tot ’s avonds laat: waw. Ik schrijf er de komende dagen nog meer over, maar U snapt alvast vanwaar de titel komt.