Zoek de 7 verschillen

Bewust (voorlopig) afscheid nemen: het weegt soms zwaar en toch willen we dat graag. Jana en Lukas vroegen of ze 'nog iets' met hun vaste vrienden konden doen. Ik knikte en dacht na. Picknicken in het park, blijven slapen in ons lege huis! 

'Niets speciaals,' mailde ik beide ouderlijke divisies. 'Gewoon leuk en gezellig, samen zijn is wat telt.' Zij prikten snel en flexibel de datum. Brachten matjes en slaapzakken mee, eten en cake om te delen, hun kind. Want dat was het belangrijkste: dat de vrienden van jaren er waren.

Ik stond erbij en keek ernaar: de dynamiek van elk in hun eigen kliek, zo verschillend. 

Op zijn avond trok Lukas voor boterhammen in het park naar de tafel vlakbij de speeltuin. Zijn bende ging pas zitten toen ik de cadeaucake aansneed. Op haar avond spreidde Jana onder de bomen achter ons huis een geleend picknickdeken uit. Na het eten rekte haar troep zich uit in de avondzon, met een beetje taekwondo hadden ze meer dan genoeg beweging gehad.




En het effect dat mijn aankondiging van 'nog een kwartiertje, dan slaaptijd' sorteerde!

Wat gelijk liep was het giechelen en fezelen. Het verzinnen van (andere soorten) spel. Hoe goed ze elkaar kennen en de warmte voor elkaar, in kleine dingen als 'Lukas mag het grootste stuk' of 'ik wil naast Jana slapen'. 

Mijn hart breekt een beetje als ik bedenk hoe de kinderen hun vrienden gaan missen. Maar ik ook! Ik ga die twee bendes missen.