Vogelpootjes in de sneeuw, dacht ik. En toen stak de neuroot in mij de kop op. Het zijn geen vogelpootjes, maar afdrukken van. En het is geen poedersneeuw, maar industriële sneeuw. Zwijg stil, moest ik tegen mezelf zeggen. Het zijn vogelpootjes. In de poedersneeuw. Poederpootjes. Hoe schoon is dat, zeg.
En toen vroeg ik me af. Hebt U ook zulke gesprekken met uzelf?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten