Binnenskamers

Volgens mij is het zelfs deel van de etiquette: wat binnen de muren van een kasteel gebeurt, komt niet naar buiten. Ik hou mijn aan die etiquette, alleen dit wil ik wel verklappen. Hoe vals de piano ook staat, na 10 jaar huwelijk weten de (tijdelijke) kasteelheer en -vrouw er nog steeds charme aan te geven. Aan hun huwelijk én aan de piano, met een romantische serenade.

Meer kan en mag ik daar echt niet over zeggen. Behalve dat het heerlijk was. Ik heb foto's van alle details, in het echt en in mijn hoofd. Van de kamer met ijzeren bedden die de kinderen meteen omdoopten tot internaat. Van de lange tafel naast de keuken met het doorgeefluik. De High Tea aan de slotgracht. Het walkie-talkie-bos-spel. Het doolhof in het sompige moeras. Van het gezelschap van familie en vrienden. Van de warmte van een geprojecteerd haardvuur. De zon door de oude ramen met golvend glas. Het avondfeest met dresscode 'chateau'. Het keuvelen en biljarten. Van het samenspel van piano, viool en cello. (Dezelfde partituur: 'Speel maar door! Zij volgen jou wel.')

En voor ons ook nog eens foto's van de weg heen en terug. Onvergetelijk.