Feller dan alle projecties samen

'Zo wijs dat wij in Gent wonen!' Lukas over het Lichtfestival. 'Dat van Jana vond ik het coolste. En op de tweede plaats de draken én de brandweer én de robots.' Zelf hou ik meer van de intieme installaties, maar ik deel zijn nummer 1. Keys of Light, meer bepaald wanneer Jana de gebouwen met pianomuziek doet oplichten.

Hoe ze vastberaden vanuit de wachtrij naar het instrument stapt. 'Oh!' en 'Kijk, een kindje,' hoor ik in het publiek. Rustig slaat ze de eerste noten aan, meteen gevolgd door de eerste lichtimpulsen. Ze komt op dreef, op de gevels aan de overkant van het water spelen de lichtvlakken nu een soort tikkertje. Dan komen er in de partituur in haar hoofd enkele moeilijkere stukken aan. Haar vingers aarzelen een beetje, het licht aarzelt mee en net daarin zit de poëzie. Ze speelt verder en de lichten spelen mee, tot wanneer ze de laatste noten neerlegt.

Schattig en zo, dus krijgt ze meer applaus dan de doorsnee semiprofessionele volwassen pianist van die avond. Met haar blik naar beneden gericht glijdt ze van de pianokruk. Tot ze bij ons staat. Ik zie haar stralen, feller dan alle projecties van het Lichtfestival samen. 'Mama, ik sta te trillen op mijn benen!'

Lukas geeft haar zo fier als iemand die een medaille mag uitreiken een zoen. Wij lachen breed en proberen niet te overdrijven met onze 'waw' en 'mooi!' en 'zo speciaal' en 'kon je de lichten zien?' Zo komt het dat ik de cameraman vergat te vragen waar we zijn filmpje konden terugvinden.

Toen ze speelde, dook hij plots op. Dicht op haar vingers. Zijn camera zag er behoorlijk professioneel uit, het leek alsof hij deel uitmaakte van een officiële pr-ploeg of zo. Als U een filmpje ziet passeren van Keys of Light, 10-jarig meisje met fluohesje, kinderhanden op de toetsen, muziek van Wim Mertens (Close Cover) ... Laat mij iets weten alstublieft.


Edit: Als de lezers van het Nieuwsblad en de Gentenaar ook mee uitkijken, vallen we waarschijnlijk nog wel op dat filmpje.