Escapade

Het is dat hij zijn vliegmijlen mocht inzetten, anders zouden wij nooit ofte nimmer zo'n chique kamer durven boeken. Omdat ik dat bedrag liever spendeer aan een langere citytrip inclusief vervoer en museumtickets. En omdat een luxueuze lounge niet meteen mijn natuurlijke habitat is.

Hoe zou ik me daar moeten gedragen? Ik kijk naar de folder, een boekje met mooi stevig papier, en leer bij. Hakken heb ik nodig. Een stijlvolle outfit. Nagellak. Gladde benen. Het is wat, rijk zijn. Gelukkig komt Allerliefste me ophalen. Rechtstreeks van zijn werk. In pak zonder das. Bosje bloemen. Hij weet precies hoe het hoort. En ook dat er zeker badjassen op de kamer zullen zijn.

Dat hij eenmaal aangekomen meteen met de lichten begint te spelen en alles instant rommelig maakt, stelt me weer helemaal gerust. Ik bekijk de shampooflesjes en streel de zachte handdoeken. Nog een keer en nog een keer. Allerliefste klikt de lichten aan en uit, aan en uit. We stoten elkaar wel zeker tien keer aan. Dat uitzicht! En besluiten dan om onze kamer toch voor Brussel te ruilen.

Richting de abdij van Ter Kameren, de tuinen daar zijn mooi en zo rustig dat je bijna niet kunt geloven dat je in Brussel bent. Dan via de art nouveau en de nouveaux riches van Elsene naar het Flageyplein. Ooit wil ik de binnenkant van dat fascinerende gebouw zien! Aperitief in het Belga café. Eten, lekker eten bij Ami. Nog iets drinken bij l'Amère à boire.

Wij reizen ook in steden meestal mét onze bloedjes van kinderen. Verbaasd over wat je zonder in een paar uur tijd kunt doen, arriveren we als Assepoester (en haar prins!) al voor middernacht terug in het hotel. Net op tijd om naar de bovenste verdieping te hollen. Met onze badjas onder de arm.

Hét bewijs dat wij ons niet navenant weten te gedragen. In de spa ligt uiteraard van dat spierwit badgoed op ons te wachten. Stonden wij daar onhandig met onze handdoeken in de lift! Nu begrijp ik waarom rijke mensen er altijd zo elegant uitzien: ze leven zonder de balast die normale mensen in hun dagelijks bestaan moeten meezeulen. Ik denk dat ik aan dergelijke luxe geleidelijk wel zou kunnen wennen. Dat uitzicht alleen al.

Het prentje komt van thehotel-brussels.be, ik had geen toestemming om blootjes te trekken.

Na een nacht in Egyptisch katoen en uitgebreid ontbijt waar ik ook al met gemak aan zou kunnen wennen: expo in Bozar, trein naar huis. Minder dan 24 uur weg en toch het gevoel even in een heel andere wereld geweest te zijn, zo hoort het bij een escapade.

Wat in de toekomst, nu de standaard zo hoog ligt? Hoe kumbaya het ook klinkt, wat telt is samen weg zijn en dat kunnen wij ook zonder vliegmijlen.