Mijn zwaartepunt

'Niet zo trekken op uw armen, durf op uw benen vertrouwen! Ge moet dicht bij de rots blijven, uw zwaartepunt meer naar voor bewegen. En nu, duwen op uw voeten. Geen schrik hebben, ge kunt het.'

Ze hebben makkelijk praten, Allerliefste en zijn klimclub. Met hun jarenlange ervaring en hun training op de muur. Bij mij is het meer dan tien jaar geleden. Tien! En van de eerste keer op echte rotsen. Dan geen schrik hebben, dat gaat niet vanzelf.

Dat komt ervan, als je op het jaarlijkse bolderweekend per se wil meedoen. Er zijn minder foto's van de klimmende kinderen. (Terwijl ik op het gele parcours zwoegde, klommen zij zomaar eventjes een niveau hoger.) In ruil daarvoor: schaafwondjes en spierpijn. Maar dus ook: aanwijzingen en aanmoedigingen.

Het was precies wat ik nodig had. Ik spande mijn spieren en overwon mijn schrik. Dat van dat zwaartepunt, dat wil ik het komende jaar ontdekken door met Allerliefste wat vaker mee binnen te klimmen. Om dan volgend jaar nog meer ongebruikte spieren te ontdekken en het gevoel te hebben dat die duik in het zwembad echt wel verdiend is.