Zolang de kinderen kleuters waren, zaten we met een aantal moeders op een centrale plek in het bos. Vanaf ons picknickdeken telden we de kuikens die om ons heen scharrelden. Nu de kinderen niet meer zo piep zijn en ik af en toe wat minder moederkloek, kan ik zelf die rotsen op. Ook de andere moeders zitten niet meer allemaal op het picknicklaken.
Het basecamp ziet er daardoor helemaal anders uit. Vaders in de weer. Zelfredzame kinderen. Gezellig boel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten