Hij had gelijk. Nadat ik alle fietspaden in de Brugse Poort had afgelopen, teruggekeerd was op mijn stappen in de kringloopwinkel en de school, nadat ik sociale media had ingeschakeld en mijn wandeling al eens hernomen had, nam ik hem nog een keer mee.
'De allerlaatste poging,' bezwoer ik hem. 'Daarna geef ik het zoeken op.'
Toen vond hij mijn oorbel in de Bourgoyen en dat was goed en slecht nieuws tegelijk. Want een volgende keer zou ik natuurlijk nog minder snel opgeven. Hem nog meer inschakelen.
Wat hij niet weet is dat het goed en goed nieuws tegelijk is. Blij met mijn oorbel maar nog meer met hem. Al 17 jaar geniet ik ervan. Hoe hij altijd van aanpakken weet, nooit overdreven romantisch doet maar mij toch steevast doet lachen en gelukkig maakt.
Oorbel of niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten