*Knikt.* Ja-ha, dat staat momenteel op mijn lijstje. Op aanraden van mijn pianojuf. Elke keer dat ik de les begin met een verontschuldigend ik-had-niet-zoveel-tijd-om-te-oefenen. Ze weet namelijk ook wel hoe dat gaat. Met kinderen in de buurt moet ik het doen tussen thuiskomen en kinderbedtijd. Al zijn er natuurlijk ergere dingen dan wakker worden van pianoklanken.
Maar dus. In die luttele uren kijkt er altijd wel iemand een filmpje of staat er een hoorspel op. 'Mama, ik kan niet verstaan wat ze zeggen!' En anders kruipt er eentje op mijn schoot om daarna de toetsen over te nemen. Gedaan met oefenen.
Een elektrische piano zou alles oplossen. Dan kon ik met een koptelefoon op de hele nacht oefenen. Overdag dwars door alle filmpjes en hoorspelen heen. Of tegelijk met de kinderen: zij op het ene klavier, ik op het andere.
Maar ik twijfel. Zo'n ding kost gemiddeld vijfhonderd euro. Tweedehands tweehonderd. En dan ben je niet zeker van de kwaliteit. En zoals altijd wanneer het een hap uit het budget is, laat ik er tijd over gaan. Ondertussen passeren de voor en tegens.
Op een elektrische piano kun je niet gevoelig spelen. Crescendo, diminuendo: dat doen die toetsen niet. / Maar het zou wel goed zijn als ik meer kon oefenen. / Waar gaan we die tweede piano zetten? Het moet hier niet overvol. / Al zou het wel goed zijn als ik meer kon oefenen. / Onder elkaar afspreken wanneer de ene kan spelen en de ander een filmpje mag kijken, is misschien ook belangrijk. Samenleven, weet je wel. / Een beetje meer oefenen zou toch niet slecht zijn. / Dat de kinderen mij telkens opnieuw diezelfde moeilijke passage horen herhalen is didactisch ook wel een meerwaarde. Na wekenlang stiekem en stil oefenen een stuk ten berde brengen alsof het niets is? Bedriegerij! Nu de dochter zelf leert spelen, kan ik het ploeteren beter tonen, denk ik. Want het is wel wat meer dan vogeltjes, bloemen en dino's aanslaan. / Maar als ik nu wat meer zou kunnen oefenen...
Dat zo'n ding geld kost is dus nog niet zo slecht. Ik wacht, wik en weeg. En ik vraag het aan jullie. Hebben jullie ervaring met elektrische piano's? Doen of niet?
**************
Dit is nummer negen. In nummer acht vertel ik over mijn 30-uren-week. Nummer zeven is gênant. Nummer zes maakt nieuwsgierig. Nummer vijf linkt naar zeventien schrijfsels. In nummer vier ontdek je een straffe madam. Nummer drie gaat over ontbijten. Met nummer twee kijk je zo binnen in mijn bureau. In nummer één schrijf ik over de laatste keer. Hoe het allemaal begon, met dat project blogboek, lees je hier en daar.
altijd goed om twee keer na te denken alvorens iets te kopen :-).
BeantwoordenVerwijderenmaar dit is wel een zeer lastig dilemma. Ben het eens met al hetgeen je oppert...
Is het een optie om in de muziekschool zelf te gaan oefenen? Dat deed ik als puber, na school, sleutel gaan vragen van een vrij lokaal, kwestie van dat gezaag van mijn zus niet te moeten aanhoren... Intussen speel ik al lang niet meer...
Er bestaan elektrische piano's waar je wel gevoelig op kan spelen en die quasi hetzelfde aanvoelen als een klassieke piano, wel nog ietsje duurder maar is het zeker waard voor het gemak. Andere voordelen zijnd dat je via PC je eigen stukken dan kan opnemen. Maar er staat een kost tegenover helaas. Zelf heb ik een klassieke piano die nu nog bij mijn ouders staat maar binnenkort mee naar ons nieuwe huis gaat. In ons appartement nu gebruik ik de elektrische piano (Yamaha) en ik vind het geweldig dat ik kan spelen zonder iemand te storen.
BeantwoordenVerwijderenHet is lastig maar het budget is hier meester!
BeantwoordenVerwijderenDus dan is het tijd voor Mama's piano-oefenen inplannen in de agenda.
Jij maakt tijd voor hen dan maken zij tijd voor jou?
Thanks, darlings! Ik ga nog even wachten, denk ik. De kinderen moeten maar met mijn gepingel leren leven. Zo erg is dat nu ook weer niet.
BeantwoordenVerwijderen