Zonder dat het een wedstrijd moest worden: deze lijst met leesuitdagingen vond ik best leuk. Door de nieuwe invalshoeken las ik titels die ik anders links zou laten liggen en me toch aangenaam verrasten. Bovendien bleken best veel boeken uit mijn ongelezen stapel in aanmerking te komen. De lijst was een goede motivatie om ze toch maar eens te lezen. Dat ik daardoor dit jaar minder nieuwe boeken kocht, is extra meegenomen.
Dus, beste Iedereen Leest, maken jullie alsjeblieft ook een Boekenbingo 2017? In ruil daarvoor: mijn leeslijst van 2016. Ik heb flink mijn best gedaan.
1. Een boek van een nog levende Vlaamse auteur: Woesten van Kris Van Steenbergen. Kon ook nummer 12 zijn. Heel graag gelezen. Voor fans van Vlaamse klei, familiepsychologie en geschiedenis.
2. Een boek waarin het
3. Een
4. Een boek met minder dan 100 pagina's: Driemaal bij Dageraad van Alessandra Barico. Een dun boekje, dat was even zoeken. Maar blij dat ik het via een vriendin in handen kreeg. Drie scènes met telkens de twee zelfde personages, op een ander punt in hun leven. Nu eens gaat zij bijna op pensioen en is hij nog een kind, dan weer is hij oud en zij een jong meisje. Onmogelijk in het echte leven, hier meesterlijk uitgewerkt. Het boek(je) speelt een rol in Mr. Gwyn, ander werk van Barico. Wil ik ooit ook eens lezen.
5. Een debuut. Het smelt van Lize Spit. Wat anders? Kon ook nummer 25 zijn.
6. Een roman geschreven door een vrouw. Jij zegt het van Connie Palmen. Ik lees haar graag maar moet in haar boeken meestal wel wat worstelen. Dit had ik in een ruk uit. En hoewel ik deze lijst niet in volgorde heb afgewerkt, toch blij dat ik deze nummer 6 voor nummer 13 las. Ze volgen wonderwel op elkaar.
7. Een non-fictie boek over de actualiteit. Religie voor atheïsten van Alain De Botton. Religie, blijft dat niet nog even actueel? Het heeft mijn kijk op bepaalde religieuze én seculiere zaken zeker veranderd. De Botton heeft mij nieuwsgierig gemaakt naar meer.
8. Een boek geschreven door iemand of zich afspelend in Afrika: Verloren eer van Calixthe Beyala. Jullie hadden me Congo en De Laatste Kolonialen aangeraden. Waarvoor dank, ik ben nog steeds van plan om dat te lezen. Maar voor nummer 7 wou ik een onbetreden pad inslaan en écht Afrikaans werk lezen. Ik weet nog steeds niet wat ik ervan vind, Beyala heeft een heel andere stijl dan ik gewoon ben. Een aparte ervaring was het wel, dankzij het duwtje van de boekenbingo.
9. Een prentenboek van een Vlaamse illustrator: Word wakker Walter van Pieter Gaudesaboos. Een grandioos fantastisch zot boek! Hier alvast een heerlijk voorsmaakje.
10. Een vertaald boek dat niet uit het Engels vertaald werd. Het begin van het slechte van Javier Marías. Als je kunt verdragen dat verhalen traag gaan, dat er eigenlijk niet veel gebeurt maar wel veel ideeën passeren, dan zit je met deze klepper zeker goed. Ik onderstreepte er onder meer deze gedachte.
11. Een boek uit de literaire canon. Om te weten welke boeken dat zijn, staat bij de bingo: www.literairecanon.be. Ik ben zelfs nog niet gaan kijken, laat staan dat ik een boek uit de literaire canon gelezen heb. Of misschien wel, zonder dat ik het weet.
12. Een boek met een titel die slechts uit één woord bestaat: Wil van Jeroen Olyslaegers. Bwah. Niet slecht maar ook niet meer dan dat.
13. Een boek met een niet menselijke hoofdpersoon: Verdriet is het ding met veren van Max Porter. Hoofdfiguur is een Kraai die rouw, verdriet, dood en algehele ellende symboliseert. Blies me compleet van m'n sokken.
14. Een boek van Roals Dahl, want 2016 is het Roald Dahl-jaar: Matilda. Hoewel niet mijn favoriete Dahl-boek als kind, tijdens het voorlezen toch heel vaak moeten lachen om het vernuft achter dit verhaal. En zoals Romina zegt: Matilda is een feministe pur sang.
15. Een boek van een auteur uit het voormalige Oostblok. Ik scheurde iets uit De Standaard der Letteren. Een stuk over een kortverhalenbundel vol Oost-Europese schrijvers, zodat het ook voor nummer 23 kon dienen. Volgend jaar misschien.
16. Een boek met een lelijke kaft: De uren van Michael Cunningham. Op de kaft van mijn kringloopexemplaar een vrouwenlichaam zwevend onder de waterspiegel. Een verwijzing naar Virginia Woolf, één van de drie vrouwen in het verhaal. In een ander tijdperk zijn er ook nog Clarissa die door haar vrienden Mrs. Dalloway wordt genoemd en Laura die haar huishouden verwaarloost om Mrs. Dalloway te lezen. Maar wat hen echt verbindt is de zoektocht naar goed leven. Lelijke kaft, mooi boek.
17. Een boek van een Nobelprijswinnaar: De pianiste van Elfriede Jelinek. Voor de derde keer tot pagina 128 geraakt. Idem voor Sneeuw van Orhan Pamuk. Dat boek had nummer 2 kunnen zijn, maar bij mijn tweede poging daar ben ik zelfs maar tot pagina 74 geraakt. Behalve van Bob Dylan snap ik niets van Nobelprijswinnaars. Ik geef het op.
18. Een verfilmd boek waarvan je de film nog niet hebt gezien: De zesde en zevende Harry Potter van J.K. Rowling. Dat zij dat leest! Zo ingewikkeld, zeg...
19. Een graphic novel: De zeer vermoeide man en de vrouw die hartstochtelijk veel van bonsai hield van Peter Verhelst en Kaatje Vermeire. Oh waw!
20. Een boek dat al lang ongelezen in je kast staat: Alsof het voorbij is van Julian Barnes. De eerste keer raakte ik hier niet door, nu wel. Zelfs zin gekregen in nog Barnes. En misschien moet ik de nummers 17 van deze wereld toch nog maar eens een kans geven?
21. Een poëziebundel. Hmmm, ik lees af en toe een los gedicht. Maar zo'n hele bundel?
22. Een boek met een blauwe cover: Dertig dagen van Annelies Verbeke. Mooi. Maar misschien nog mooier met bijhorende cd.
23. Een kortverhalenbundel: Brieven van belang, samengesteld door Shaun Usher. Want tenslotte zijn brieven korte verhalen die vaak een heel leven vertellen. Dit boek bevat bovendien een bijzonder fijne verzameling. Een brief gekrast op boomschors, tekeningen van iemand bij Disney, een scones-recept van de queen herself, het bloederig handschrift van Jack The Ripper, SCHREEUWENDE HOOFDLETTERS van Nick Cave. Echt heerlijk. Dank u, papa!
24. Een jeugdboek: Het meisje dat de zon niet zag van Gerda van Cleemput. Ik lees voor mijn werk behoorlijk wat jeugdboeken, de lijst is dus veel langer. Maar deze titel blijft me bij, want op een zondag voorgelezen aan de dochter.
25. Een boek dat in 2016 verschijnt: De bekeerlinge van Stefan Hertmans. In echte eindejaarslijstjes raden slimme mensen dit boek aan beleidsmakers en regeringsleiders aan. En inderdaad, als er een boek relevant is voor 2016... Het verhaal over de vluchtelinge die een millennium geleden religieuze spanningen wil ontlopen en daarbij al haar geliefden en uiteindelijk ook zichzelf verliest, is verrassend actueel. Heeft mij alleszins erg aangegrepen.
Er staan nog meer boeken uit 2016 op mijn leeslijst. Hier ben ik van Jonathan Safran Foer, Het meisje en de muze van Katrijn van Bouwel, Een klein leven van Hanya Yanagihara, Rivieren van Martin Michael Driessen, dat non fictie boek over bomen van Peter Wohlleben.
Maar wat als straks 2017 met zijn nieuwe boeken eraan komt? Snel! Vertel mij van welke boeken ik deze vakantie nog een prioriteit moet maken. En welke toch niet zo fantastisch zijn. Kwestie dat de stapel te-lezen-boeken die ik dankzij de bingo eindelijk een beetje wegwerkte, niet weer aangroeit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten