Die eerste jaren op school is ze minstens even belangrijk als de leerkracht. Ze, want meestal is het een vrouw: de persoon die je kind over de middag te eten geeft, een pleister plakt als hij gevallen is, billen schoonveegt. De persoon die standaard een ijspak heeft klaarliggen, knuffelt als ze merkt dat de dag wat minder is. Diegene die er samen met de leerkracht voor zorgt dat hij die eerste tijd niet verloren loopt. De persoon die 's avonds vertelt dat hij zijn boterhammen deze keer duidelijk heel lekker vond. Die zijn temperatuur meet en mij opbelt als het nodig is - of het mij zou lukken om hem vroeger op te halen? De persoon die hem enthousiast een fijn weekend wenst, bij verdriet de tranen wegveegt en mee uitkijkt naar zijn verloren wanten. Diegene die een papieren zakdoekje aanreikt zodat hij niet de hele dag blijft rondlopen met snottebellen onder zijn neus. Die op warme dagen zonnecrème smeert en zorgt dat hij genoeg drinkt. Diegene die hem na een ongelukje een propere broek aantrekt en zijn vuile kleren in een zak bij de kapstok van de klas legt. Die persoon die ziet wanneer hij moe is en dan voorstelt om toch nog eens samen met de kleintjes een middagdutje te doen. Die in het begin hoe dan ook met de ouders overlegt hoeveel slaap hij 's middags nodig heeft - brengen jullie tuut en knuffel mee? Die persoon die lachend zegt dat mijn wasmachine zal mogen draaien omdat hij op de speelplaats zo goed geravot heeft. Die het doorheeft wanneer zijn ogen niet zo helder staan - hij gaat toch niet ziek worden? Degene die na school nog wat spelletjes speelt, hem 's morgens nog even op schoot neemt en een sms-je stuurt dat hij luizen heeft. Die zijn jas dicht ritst wanneer het koud is, na een tijdje kan inschatten hoeveel hij gemiddeld eet en of ze hem nog moet aansporen of niet. Diegene die meegaat op uitstap, die bijspringt in de klas en ook daar in de gaten houdt of alles goed met hem gaat.
Voor Lukas was het Juliette. Juliette voor, tijdens en na school. Vier jaar lang. Altijd Juliette. Dus toen we
een oud treinstel zagen met haar naam, grepen we onze kans. Lukas op onze schouders gezet. Foto genomen. Netjes ingekaderd.
*** Bedankt Juliette. Voor jouw hart van goud. Jammer dat we in de winkel alleen een hart van chocolade vonden. ***
:-))))))))))))))
BeantwoordenVerwijderen