Eén zaal, afgeladen vol. Want het was zondagvoormiddag: gratis museumbezoek voor Gentenaars. En het was de laatste dag: Rinus Van de Velde zou daarna de muren weer komen witten. En zijn auto weghalen, de palmbomen met bladeren van karton, de boot die tegelijk echt en recht uit een stripverhaal kwam, de schuimende golf. Eén zaal, afgeladen vol met kunst en mensen.
En toch bleven die mensen van het SMAK glimlachen. Ook toen wij potlood en papier vroegen. 'Sorry, schetsboek vergeten.' Zo kon de dochter de tekeningen tenminste vastleggen. En ik enkele zinnen.
Hoe zijn donkere houtskooltekeningen plots helverlicht lijken door centraal ruimte wit te laten. Lassersvuur. Mooi. De afstand die hij in het dagelijks leven - naast zijn uitvergrote stripverhaal - lijkt te nemen. As history rolled over me like a very ordinary succession of weather types interrupted by the occasional thunderstorm, distant, hazy and nearly invisible, I ate my daily cheese sandwiches and omelettes, drank more than a thousand cups of not quite excellent coffee, drew exactly 456 drawings on paper (I numbered them), some of which I destroyed or gave to friends, underwent many interviews and photoshoots I could hardly remember afterwards.
En toch bleven die mensen van het SMAK glimlachen. Ook toen wij potlood en papier vroegen. 'Sorry, schetsboek vergeten.' Zo kon de dochter de tekeningen tenminste vastleggen. En ik enkele zinnen.
Hoe zijn donkere houtskooltekeningen plots helverlicht lijken door centraal ruimte wit te laten. Lassersvuur. Mooi. De afstand die hij in het dagelijks leven - naast zijn uitvergrote stripverhaal - lijkt te nemen. As history rolled over me like a very ordinary succession of weather types interrupted by the occasional thunderstorm, distant, hazy and nearly invisible, I ate my daily cheese sandwiches and omelettes, drank more than a thousand cups of not quite excellent coffee, drew exactly 456 drawings on paper (I numbered them), some of which I destroyed or gave to friends, underwent many interviews and photoshoots I could hardly remember afterwards.
Dat dubbele spel dat hij speelt met echt en onecht, kunstenaar zijn en niet, het hoofdpersonage van een fictieve biografie over een zelfverzonnen stad... Het moet allemaal nog even bezinken. Gelukkig kan dat nog lang nadat de tentoonstelling is afgelopen. Met die schetsen en zinnen op dat SMAK-papier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten