maandag 27 juni 2016

Zestien

Zestien jaar zijn wij samen. En nog steeds... Dat gevoel dat ik zelf niet zo goed onder woorden kan brengen, onderstreepte ik onlangs in een boek.

'Sommige mensen zijn tevreden met hun lot en het enige wat ze verlangen is dat elke dag hetzelfde is als de vorige en de volgende; dat er geen eind aan komt.'

Uit: Zo begint het slechte van Javier Marías. Weinig romantische titel, stevig boek, gelezen en goedgekeurd.

3 opmerkingen:

  1. Gefeliciteerd. Dat je niet kan omschrijven waarom geeft misschien wel het beste weer dat het goed is. Jullie passen bij elkaar en vullen elkaar aan. Hangen tegen elkaar en steunen op elkaar.
    Zodra je iets gaat missen weet je het, zeggen ze wel eens, hoe erg je het nodig had.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Tanx, darlings. Ik vind het zelf ook geweldig... ;-)

    BeantwoordenVerwijderen