Fair wear Friday: die GRMBL! knielappen

Geertrui's naaimachine onderging hetzelfde lot als de mijne. Van de belofte rokjes te mogen produceren, opwaaiende kleedjes en vrolijke hemdjes, blijft niet veel meer over. Als ik al aan naaien toekom, is het puur verstelwerk.

Reden? Ik heb een jongen in huis. En een jongen speelt op de grond. En op de grond verslijten broeken razendsnel.

Oplossing? Broeken inkorten of knielappen naaien. Omdat Lukas al genoeg korte broeken heeft - eigen ingekorte broeken en restanten die hij afdraagt van grote jongens, lange broeken worden nu eenmaal niet doorgegeven - zat er onlangs niets anders op dan knielappen naaien.

Dat is miserie tot en met. Als je de broekspijp niet dicht wilt stikken, moet je dat smalle pijpje over de basis van je naaimachine trekken. Daarna kun je alleen nog maar dwars stikken. De pijp in de andere richting proberen draaien lukt gewoonweg niet. Onlangs heb ik er iets op gevonden. Wacht, ik zoom even in.

Ook al kun je de meeste knielappen er volgens de instructies gewoon opstrijken, dat is niet voldoende. Als de knieën al na een week versleten zijn, dan toch zeker de lijm waarmee dat lapje moet blijven hangen? Het moét dus gestikt worden. Ik doe dat dwars. Vele rijen naast elkaar. Zodat het stevig vast zit. Geleerd van internet.

Deze zag ik ook op internet: benut dat gat, maak er iets leuks van! Een monster, bijvoorbeeld. Jana knipte tanden en ogen. Lukas was er blij mee. Maar eigenlijk is het een heel slecht idee. Of denkt U dat wit vilt lang standhoudt wanneer het over de tegels van de speelplaats schuurt?

Neen, natuurlijk. Ziehier de knielappen die ik ongeveer een maand geleden naaide. Hoe dat verslijt, zeg. De strijklijm is al losgekomen, gelukkig werkt dat parallel stikken wonderwel. Contrasterende kleuren, zo lijkt het nog een beetje cool: alsof die knielappen net de bedoeling zijn.

Versta me niet verkeerd. Ik ben voor verstellen. Duurzaamheid betekent immers ook zorgen dat je kleren zo lang mogelijk mee gaan. Toch hoop ik dat het snel kortebroekenweer wordt. Dan kan ik eindelijk terug echte kleren naaien. Of buiten een boek lezen in de zon. 

********************

Dit bericht past in een reeks over faire kleren. Op vrijdag ga ik (soms!) in mijn kleerkast op zoek naar broeken, rokken, bloesjes, kleedjes, schoenen, ondergoed en kousen die eerlijk gemaakt zijn. Dat wil zeggen: kleren die de katoenboeren én de textielarbeiders in goede werkomstandigheden konden maken en waarvoor ze een deftig loon kregen. Daarom. 
Zin om mee te doen met Fair wear Friday? Mail Lies!