Zeven. Zééééven!!

Vandaag wordt ze zeven. Zéééééven!!

En wat ik zo schoon vind aan die leeftijd... Er is een soort sérieux waarmee ze de wereld probeert te vatten. Een wereld die ook steeds groter wordt. Er zijn vormen van verantwoordelijkheid en zoveel zelfstandigheid. Hoe ze haar taken doet bijvoorbeeld. En ook steeds vaker aan de anderen denkt.

Tegelijk heeft ze nog van die ongedwongen kindervreugde. Onvervalst plezier op een spannende glijbaan in het zwembad. De slappe lach om een zelfverzonnen mop. Oprechte blijheid. Trots die ze nog niet wegsteekt wanneer iets lukt dat ze al zo lang probeert. Uitbundige giechels en gilletjes wanneer haar vader haar kietelt. Of gewoon maar doet alsof hij haar gaat kietelen. Verraste vreugde - ook met gillen en al - om de wind die daar zo hard waait dat je kleren de lucht invliegen.

* Hou dat spontane.
En geniet van je dag, meisje. *