Ik kan U verzekeren, broodjes modder als ontbijt serveren aan een koppel hangbuikzwijnen (Hannibal en Celientje), konijnen stukjes wortel voederen en strelen - "altijd in de richting van de oren naar de poep!", schapen namekkeren, varkentje Mona een gelukkige eerste verjaardag wensen, een pronkende pauw lokken, een kalfje voederen, een rondrit maken op de ponykar en kijken naar de bokkensprongen van een
De ene babbelt er op los en is met alles meer dan meee, de ander verstaat - ook door taalproblemen - niet altijd waar het over gaat, nog eentje loopt vooral op zichzelf rond, een ander doet vierkant zijn eigen goesting en protesteert hevig als dat niet kan, nog een ander valt op door flink naar vragen en instructies te luisteren en nog een ander valt zelfs helemaal niet op. Aan persoonlijkheden is er alvast voor elk wat wils.
Mijn eigen jongske leerde ik verrassend genoeg op een andere manier kennen toen we kruimels mochten verstrooien voor de duiven. Boer Bart had eerder verteld dat je die ver kan gooien of dichtbij. Als tip ga hij nog mee dat je zo'n duif pas echt dicht bij kan krijgen als je kruimels legt op de tippen van je schoen of zelfs in je hand, dan komen ze daar uit pikken. En wat doet hij?! Als één van de eersten dan nog! Legt zonder verpinken kruimels in zijn hand en laat de duiven daar uit pikken. Telkens opnieuw.
Mijn schuldgevoel was toen al lang weg. Kwamen daar razendsnel na elkaar een pak andere emoties: shock, plaatsvervangende angst voor pijn, opluchting dat er blijkbaar geen pijn was, verrassing om dat tot dan onbekende trekje en trots. Jawel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten