"Een lang bos"

Daarmee bedoelde ze natuurlijk een lange wandeling in het bos. Want daar dienen zondagen voor!

We deden van verstoppertje, takken breken, paddenstoelen zoeken, in de modder stampen, in de beek plassen, slapen en rondkijken. En toen Jana een vogelveer vond, begon ze overal te schrijven: 'Wij eisen ijs!' Een zinnetje dat is blijven hangen uit Floddertje van A.M.G. Schmidt. De kinderen krijgen daarin letters op hun kale hoofd, zo deed zij ook bij ons: ingebeelde letters krabbelen op onze benen, buik, handen... Ondertussen mompelend van 'Wij eisen ijs!'

Tot ik vroeg: 'Zin in ijs? Het is te koud! Ik heb zin in broodpudding.' Ze krabbelde en mompelde verder. 'Wij eisen broodpudding.' Het bekt niet zo vlot, maar Allerliefste en ik waren onder de indruk van de vertaalslag die ze zo vlot maakte.