Zeesterrenstrand

Ziezo. Wij hebben ons op Starfish Beach geïnstalleerd. 

Als U dat online opzoekt, verschijnt er een kaart van Phú Quốc met een pin in het Noorden/Noord-Westen van het eiland. Er verschijnen ook foto's van mensen middenin een constellatie van zeesterren.

Misschien dat die zeesterren bij eb in lager water liggen, dan kun je inderdaad dat soort portretten nemen. Maar er lijkt niet veel getij en wij moeten toch tot ons middel in het water waden vooraleer we de eerste zeesterren vinden.

Drie passen verder liggen er plots een heleboel. Alsof we midden in de melkweg belanden. We moeten opletten dat we niet misstappen en per ongeluk op een zeester trappen. Het helpt dat het water ons lichter maakt. We doen van langzaam rondspringen, een beetje zoals op de maan, en kijken ondertussen onze ogen uit.

Het wordt ons ritme voor de rest van de dag. In het water gaan rondkijken. Terug naar de strandstoel, boek lezen. Opnieuw het water in, met duikbril. Terug naar het strand, rijstschotel eten. Weer dat water in, zeesterren tellen. Terug naar het strand om in de verte naar Cambodja te turen. 

Ja, voorbij de baai van ons eigen eiland zien we Koh Seh en Koh Thmei, twee Cambodjaanse eilanden. Aan de horizon denken we zelfs het vasteland te kunnen zien. *** Dag Lotte! ***

Dan is het weer in en uit het water. In en uit het water. Voor de verandering stelt Allerliefste voor om ook eens langs het water te lopen. Er zijn restaurants op palen, vissersboten en schommels. Die laatste voornamelijk om mooie selfies te nemen. Niet om echt te schommelen! Met hun rug naar de camera doen de kinderen het helemaal verkeerd. 

Wanneer we terug naar onze strandstoelen wandelen, passeren we een groepje Vietnamese kinderen dat de zeesterren tot vlakbij de vloedlijn verhuisd heeft. Wij wilden dat precies niet doen, want... 

Houden ze wel van human touch? Tast dat hun eventuele slijm- of beschermlagen aan? Liggen ze wel graag op een minder diepe plek? Hoe lang zou het duren vooraleer ze terug zijn waar ze willen? Dat soort bedenkingen.

Dat anderen zich daar minder van aantrekken, geeft mij wel de kans om toch een foto te trekken. Aanschouw, één zeester.

Stel u nu tientallen, honderden zeesterren voor. Grote die superfel schijnen, roodoranje. Een paar sterren die iets zwakker schijnen, oudroze. En kleine baby zeesterren. 

Een hele onderwater hemel bij elkaar.