Waar rook is, is geur

Wierook, we branden het hier regelmatig. Af en toe moeten we een verse bundel kopen. Als we zo'n atelier passeren, stoppen we meestal. 

Het proces is vrij eenvoudig maar vraagt geduld. Bamboe kappen en in flinterdunne stokjes snijden. Het uiteinde wordt gekleurd, meestal gebeurt dat half machinaal.

De andere kant wordt manueel in een pasta gerold. Het is klei-achtige substantie waarin houtpoeder en hars zitten. Andere ingrediënten hangen af van de geur. Sandelhout, ceder of eucalyptus, essentiële oliën en soms ook nog kruiden, bloemen, wortels en bladeren.

Meestal zijn het familiebedrijfjes, in eenzelfde straat verschillende naast elkaar. Het ruikt er altijd goed en terwijl mama aan het werk is, speelt haar jongen met een nest puppies.

Daarna moet alles drogen in de zon. Of hoe je een wierookatelier meestal van ver herkent. De kleuren, de geuren en eindeloze rijen stokjes op straat.

Voor verkoop worden ze gebundeld. Zoals het drakenfruit en de mango's op de markt in een piramide gestapeld worden en rijst, kruiden en bonen in grote schalen liggen, zo staat wierook altijd op zijn kop.

Dus met de gekleurde kant naar boven, vandaar die foto aan het begin van deze post. 

Voor eigen gebruik moeten de gekleurde punten in een kommetje zand. Een stuk of tien tegelijk. Thuis, in de tempel of bij het voorouderlijk altaar. Houdt muggen en ander onheil weg.

En ook nog mooi. Een paar gloeiend puntjes en dunne rookslierten die door elkaar kringelen. Het opgebrand stukje waarvan de as eerst nog krult, daarna valt het in poeder uit elkaar. Op de aarde, terug naar het begin.