En ik maar zeggen dat de school hier na een aantal weken eindelijk een goede aanpak gevonden had. Vorige week, midden in week 10 van de Corona klassen, kondigde Ms. Katie haar ontslag aan.
Officieel omdat ze thuis een dochter van drie heeft en haar leerlingen niet langer 'de kwaliteit en kwantiteit kon garanderen' die de schooldirectie verwachtte.
Ik ken Lukas' juf persoonlijk, haar huisman zorgt voor hun kleuter. De echte reden is dat Ms. Katie het niet meer aankon dat de school voortdurend van strategie verandert. Terwijl zij met haar graadsklas al lang iets had proberen opbouwen dat online werkte.
We horen het de laatste tijd van verschillende leerkrachten / vrienden van de internationale school. Dat ze nog nooit zo hard gezocht hebben naar een goede aanpak. Dat ze de kinderen ook online ondertussen goed kennen én dat ze weten welke elementen uit het programma zeker nog afgewerkt moeten worden.
(Hier zijn de scholen al sinds eind januari gesloten. Het gaat dus al lang niet meer om leerstof herhalen of vormen van aanloopleren. De kinderen moeten op afstand vollen bak leren wat ze anders in de klas zouden leren.)
En hoeveel energie het vraagt om via de computer te blijven opletten. In het eerste leerjaar kun je niet zoveel leerstof, laat staan schoolschermtijd aanbieden als in het zesde.
Leerkrachten weten dus wel wanneer het zin heeft om extra online lestijden te organiseren, en wanneer ze beter andere methodieken inzetten. Tastbaar werkmateriaal, instructies op papier, werkblaadjes, of gewoon compleet andere opdrachten.
Maar telkens weer vraagt de directie dat het team zijn aanpak zou omgooien. Als Lukas en ik er al helemaal gek van worden, hoe moet het dan voor de e-leerkrachten zijn?
Gelukkig bewaren wij hier de dozen van de ontbijtgranen. Deze week dus nog maar eens vijf kartonnen open geknipt. In plaats van foto's, herinneringen en kaartjes van framilie, hangt ons prikbord nu vol werkschema's. Alleen mijn collectie gedroogde insecten is gebleven.
Bovenaan mijn overzicht staat Supermom. Lukas' dagen gaf ik de kleuren van een gewone Gentse schoolweek, toch iets dat structuur biedt. Hij heeft ook een paar verplaatsbare kaarten, bijvoorbeeld voor één-op-één-gesprekken met de leerkracht. Het zijn altijd andere momenten waarop hij zich kan inschrijven.
Terwijl ik dit bericht schrijf, hoor ik hem op de achtergrond met Ms. Katie en Ms. Melissa praten. Zijn vorige en nieuwe leerkracht hebben samen ingelogd, om te zorgen dat de overgang vlot verloopt.
Of het allemaal lukt? Natuurlijk wel. Maar eigenlijk was die zoveelste aanpassing niet nodig geweest, deze tijden zijn zo al lastig genoeg. Ik ben pedagoog, en ik denk... Wanneer alles onvoorspelbaar wordt, moet je kinderen - waar het wél nog kan - zoveel mogelijk continuïteit bieden.
Hier en daar een verfijning moet kunnen. Maar de ene week veranderen van platform X naar platform Y, de volgende week vakken verschuiven, daarna (eindelijk!) met een ophaalsysteem voor werkpakketten beginnen, vervolgens verwachten dat de lagere school in plaats van rond 10 uur al om 8u30 begint, de klas in kleinere werkgroepjes opdelen, vrijwillige deelname verplicht maken, op vrijdag plots de wekelijkse schoolbijeenkomst toevoegen, daarna een overkoepelend leesproject beginnen en vervolgens... Dat is teveel van het goede!
Scholen, luister naar uw ouders - zij weten wat thuis gebeurt. Luister goed naar uw leerkrachten - want zij voelen wat werkt. En vaar vooral een duidelijke koers! Nog een keer... Start met een goed doordachte methode van afstandsleren die meteen voor langere tijd doorgetrokken kan worden.
Zorg dat families niet zot worden en ondersteun uw team. Dat leerkrachten het volhouden, dat is nu belangrijk. Aan een e-klas zonder juf of meester heeft niemand iets.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten