woensdag 18 september 2019

Oh September! (2)

Met uw rijstoogst, zo veel bedrijvigheid.

De voorbije weken zijn de velden droog gelegd en de laatste dagen draaien de dorsers overuren, de rijst moet nu snel binnengehaald worden. Neen, niet binnen. De rijst moet snel uitgelegd worden, zodat het kan drogen.

Als de oogst niet droog in de opslagplaatsen kan, gaat alles rotten. Het regenseizoen waait onze richting uit, dus er is haast bij. Overal waar plaats is, worden de korrels gedroogd.





Echt overal waar de oppervlakte plat en groot genoeg is. Op straten, pleinen, opritten. Er wordt niet eens altijd een plastic zeil uitgespreid, soms ligt de rijst rechtstreeks op het asfalt. En als de hele straat is ingenomen, dan rijden brommers en fietsen gewoon door de rijst.

Ook voor onze deur ligt een zeil. Wanneer we 's morgens onze fietsen door de witte poort duwen, harkt Baba - buurman, huisbaas, moestuinier, landbouwer en grootvader - de rijst in rijen. Dat doet hij de hele dag door, om de zoveel tijd. Rijst keren, zodat elke korrel langs alle kanten kan drogen.


Wanneer we in de late namiddag terug thuis komen, harkt hij de rijst weer bij elkaar. Met een grote platte schaal giet hij de rijst terug in plastic zakken. Anderen verzamelen de rijst met een vuilblik in de gele zakken.

Nog andere boeren laten de rijst 's nachts op het plastic liggen. Ze vegen de rijst bij elkaar, vouwen hun blauworanje zeil dicht en leggen er een zware baksteen op. Als gigantische dumplings liggen 's nachts grote plastic hopen langs de kant van de baan.

Als het niet regent, legen de boeren de volgende dag opnieuw hun gele zakken op hun zeil. Of ze vouwen hun pakketten weer open en spreiden opnieuw de rijst uit. Verder drogen, zo gaat het dagen aan een stuk.

De velden zien er steeds kleurlozer uit - geen frisgroene en later groengele halmen meer, alleen nog modder - maar de straten zijn zo mooi goudgeel. Kijk naar de foto hieronder, getrokken aan de overkant van onze straat, daar waar de zon ondergaat. Als ik door mijn knieën buig, worden de palmbomen groter en lijkt het wel alsof wij op het strand wonen.




Geen opmerkingen:

Een reactie posten