Waterpoppentheater

Hierboven een prentje van het internet. Want wie tijdens de voorstelling foto's wil nemen, moet extra betalen. Ik weet al hoe dat gaat: te weinig licht, onscherpe beelden en ik zit maar half in de voorstelling.

Stel U voor dat u in uw lokale culturele kring de poppenkast van Pierke Pierlala zou moeten fotograferen, terwijl de volwassenen grinniken en de kinderen 'pas op, achter u!' roepen. Dan wilt U toch niet op het juiste beeld jagen, maar gewoon mee lachen?

De vergelijking met Pierke Pierlala houdt eigenlijk wel steek. Deze vorm van Aziatisch poppentheater ontstond rond 1100 in de rijstvelden van de grote delta's. Wanneer de velden onder water stonden, strekten de spelers - tot aan hun middel in het water, eerst achter een scherm, later vanuit een speciaal daarvoor gebouwde pagode - onder het oppervlak hun lange stokken uit. Aan het einde daarvan een gelakte houten pop die boven het water uitsteekt.

Die kleurrijk geverfde houten poppen, dat waren (zijn) volksfiguren die met schokkerige bewegingen scènes uit het dagelijkse leven uitbeelden. Een roeiwedstrijd, huiselijke ruzie, diploma uitreiking, kikkervangst. Een boer vist in plaats van vis zijn vriend uit het water en een eendenhoeder krijgt de vos maar niet te pakken.

Houten pop, onhandig grappige bewegingen, slapstick humor en een bijna onbedwingbare drang om 'komaan, rapper!' of 'oeioeioei' te roepen ... Herkenbaar? Pure Pierke Pierlala! Ik merk het aan Lukas. Omdat de tribune net iets te vlak is, kan hij niet voorbij de schouders van de volwassene voor hem kijken. Lukas ziet bijna niets van de poppen die laag bij de grond (bij het water) bewegen, ik neem hem op mijn schoot.

De hele voorstelling lang wiebelt hij op mijn bovenbenen heen en weer, op en neer. Daar komt nog een draak! Wow, die spuwen echt vuur!! Wat zitten die feniksen samen onder water te foefelen? Oh, er floept een ei naar de oppervlakte. Hé, nu vertellen ze dat verhaal van de schildpad die het gouden zwaard komt ophalen! En daar komt de Vietnamese eenhoorn, een soort leeuwendraakhond met een hoorn (of twee) op het hoofd.

De vier heilige mythische dieren van Vietnam passeren de revue. Een handvol dagelijkse, rurale scènes. Een paar belangrijke rituelen. En de dans van de elfen, dat is de internetfoto hierboven. Op die foto niet te zien zijn de zangers en zangeressen die links en rechts van de waterbak zitten. Elke scène wordt begeleidt door gongs, trommels, bamboefluiten, hoorns, xylofonen en een éénsnarige sitar. Een solo op dat laatste instrument is redelijk indrukwekkend.

Waterpoppentheater is een kleurrijke, goede kennismaking met Vietnamese cultuur én muziek. En voor wie van Pierke Pierlala houdt, van onversneden volksvertier, ook nog eens heel leuk. Voor een show van hoog niveau kun je in Hanoi naar het Thang Long Water Puppet Theatre. Op hun website vindt U nog meer achtergrond informatie, foto's en uitleg bij enkele cruciale karakters en scènes.

En tickets. Er zijn vijf voorstellingen per dag en die raken vaak snel uitverkocht. Koop uw ticket dus een dag of twee op voorhand, aan het loket aan de buitenkant van het theater. Prijzen variëren van 100.000 tot 200.000 VND per persoon, kinderen betalen evenveel.

Met een ticket van 150.000 VND zit U in het middenblok. De plaatsen daar zijn even goed als de duurdere stoelen op pakweg de derde rij. Een ticket van 200.000 VND dient enkel als het U effectief een plaats op de allereerste rij garandeert, anders maakt het niet echt een verschil.

In het weekend kunt U na de voorstelling van 18u30 aan het meer van Hoàn Kiếm nog een hele avond slenteren en genieten van bruisend, lokaal Hanoi.