Paardenpension

I loooooove pedagogische studiedagen. Toch sinds ik dat als gewonnen tijd beschouw. In tegenstelling tot het weekend kun je die dag rustig op stap. Naar een pretpark of ergens anders. Want geen hobby's. En geen volk. En het huishouden zou je op die dag normaal gezien ook niet doen. Dus!

Ik wist meteen wat we het vriendinnetje voor haar verjaardag konden geven. Een uitstap. Op de pedagogische studiedag. Naar het paardenpension.

Gelukkig hadden we zon en picknick mee, want wat een mooie plek! Maar eerst kregen we een private rondleiding. Het is behoorlijk choquerend hoeveel verwaarloosde en uitgehongerde paarden maandelijks binnenkomen. Eerst in de stallen, daarna op de heerlijk grote, groene weiden van The Old Horse Lodge. In de deskundige handen van medewerkers én talloze vrijwilligers die duidelijk weten wat ze doen.

We waren zo onder de indruk dat we meteen de koe bij de horens ofte het paard bij de teugels namen: de meisjes mogen samen eentje adopteren. Paarden die geen gastgezin vinden, blijven permanent in het pension. Ze krijgen dan meters en peters die hen voor een kleine jaarlijkse bijdrage extra mogen komen verwennen.

Jana en S. willen een niet al te groot exemplaar met vlekken. Of volledig zwart. Of goudbruin. Dat zien ze nog wel. Met dat verwennen komt het alleszins helemaal in orde.