Op fietsvakantie neem ik meestal zo weinig mogelijk bagage mee. Vooral wanneer de weg stijgt, is minder meer. Alleen voor boeken maak ik een uitzondering. Eén dik boek gaat mee. Het gewicht maakt niet uit, zolang ik maar zin heb om het verhaal te lezen.
Dit jaar koos ik uit de bib een boek van jou. Een heel leuk boek, maar... 'Het ei van oom Trotter' was na vier dagen al uit! Een groot probleem. Hoe zou ik de volgende vier weken fietsvakantie doorkomen? Van Portugal door Spanje naar Frankrijk: zonder een goed boek is dat moeilijk.
Ik begon zelf een verhaal te schrijven en maakte veel tekeningen, dat hielp een beetje. Ander leuk tijdverdrijf bestond uit voorlezen aan mijn kleine broer. Afwisselend met mijn mama en mijn papa vertelden we hem over de avonturen van Alexander. Mijn broer is zeven jaar en gek op verhalen.
En toen, je gelooft het nooit, ontdekte mijn papa aan de rand van een klein eilandje midden in een grote rivier een speelgoedkrokodil, zo groot als een kloeke salamander. Hij schrok zelfs een beetje, wou eerst zeker weten of het beestje wel degelijk van plastiek was. Daarna stapte hij tussen de grote keien op ons af, met die salamander-krokodil zwaaiend boven zijn hoofd.
 |
| Op de grens tussen Portugal en Spanje: een brede rivier met leuke eilandjes. |
Ik noemde het speelgoedbeest Yam-Yam en mijn broer nam hem 's avonds mee in zijn slaapzak. We fietsten verder, elke dag 40 kilometer, soms overwonnen we meer dan 1000 meter hoogteverschil. 's Avonds was ik vaak moe, behalve als er op de camping een zwembad was: dan sprong ik erin. Het verdriet omdat ik geen nieuw verhaal meer kon lezen, verdween naar de achtergrond.
Tot we in Spanje onze tent opsloegen in Parada do Sil, vlakbij een enorme cañon. Het bos was daar echt sprookjesachtig en het water van de rivier soms groen, soms diepblauw. Elke ochtend en elke avond slenterden we naar een uitkijkpost vlakbij. Om het zonlicht in de cañon te zien. Ik was blij dat we niet meteen doortrokken, het was zo leuk en mooi om daar een paar dagen na elkaar te blijven.
 |
| De camping met het magische bos en de diepe rivier. Alles was er zo mooi ... |
En toen, na twee nachten kamperen, kwam daar een pakket aan! De mevrouw die tegelijk het restaurant en de receptie openhield, gaf ons een grote platte doos. Bovenaan stond de naam van mijn mama en het adres van de Spaanse camping! 'Doe maar open,' zei mijn mama.
In het pakket zat 'De kracht van Ajajatsoe'! Het vervolg op Oom Trotter!
Dat was zo leuk! Terwijl ik las hoe Alexander de jungle van Nigini intrekt, naar de Jiatsi in de Maanbergen, zat ik in aan een glinsterende rivier die diepe sporen heeft getrokken in een Spaans toverwoud. Ik kon me zo het nest vol eieren van Yam-Yam voorstellen! En de nachtelijke tocht door de jungle! Dat postpakket was echt een hele leuke verrassing.
 |
| Het pakket. Leve internationale leveringen! |
Lang heeft het natuurlijk niet geduurd, jouw boek was meteen weer uit. Maar daarna heb ik ook dat verhaal - afwisselend met mijn mama en mijn papa - voorgelezen aan mijn broer. Tot en met het allerlaatste hoofdstuk!
Daarover heb ik trouwens nog een vraag. Op het einde laat je een paar keer doorschemeren dat oom Trotter en de opa van Alexander een geheim hebben. Ook Yam-Yam belooft om Alexander snel weer op te zoeken. Mijn mama vindt dat duidelijke hints voor een vervolg. Ze denkt dat je misschien van plan was om een derde boek over Alexander te schrijven.
Wil je dat nog doen? Ik ga het zeker lezen. En mijn broer ook!
Veel groetjes, Jana.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten