Vogels vliegen ...

Het zijn spannende tijden, nu ze allebei overgaan. Hoezo? Gebeurt dat niet elk jaar? Jawel, qua leerstof en zo schuiven onze kinderen door. Maar omdat de school met graadsklassen werkt, blijven ze minstens een paar jaar bij dezelfde leerkracht. 

De school noemt die graadsklassen nesten. Omdat mijn kinderen de voorbije jaren warm en veilig bleven zitten, voelt dat overgaan naar een volgende graad dezer dagen echt alsof ze uit hun nest vliegen. Weg van wat zo vertrouwd is. Voor hen, maar ook voor mij.

Jana bleef bij de Kraaien drie jaar onder de vleugels van meester Y. Ik was er nestmama, een van de ouders die bijspringt waar nodig. Of in mijn geval: wanneer ik er zin in had. En ik had er zo vaak zin in! Tijdens het zwemmen, bijvoorbeeld. Op dinsdagochtend bestaat er geen groter genoegen dan een kind met watervrees dat druppeltje extra te kunnen geven. Of in de kring. Geen sterker teamwerk dan pingpongen met de meester. (Waarbij ik soms per ongeluk het antwoord verklapte. Daar ging zijn didactisch moment!) Of vlak voor ze op vrijdagnamiddag het podium bestijgen. Geen vrolijker bedoening dan die blij-zenuwachtige bende te schminken en aan te kleden. Oh, wat ga ik dat nest met die zelfsturende kinderen missen!

En dan is er nog het gekonkelfoes met de andere ouders dat je als nestouder naar believen mag aanzwengelen. Of er nog iemand mee kan gaan zwemmen? Hoe het nu zit met die uitstap naar de dino's van Antwerpen? Waar het filmpje van de 'school van toen' staat? Die keer dat we de meester overvielen met onze nep-tatoeages. Meester Y. forever! De namiddag in het kamp in het park. De coolste klasuitstap ooit. En dit jaar. Toen we in het grootste geheim een vriendenboekje maakten. Mét code voor de kinderen. 'Is je taak voor juf Ingrid al af?' 'Als je klaar bent, geef maar aan juf Ingrid.'

Aan de voorkant was het met invulvakjes enzo. Drie rubrieken: over mij, over jou, over ons. Op de achterkant plaats voor extra tekeningen, gedichten, stripverhalen, raadsels, mopjes, rekenopdrachten - die meester moet maken zonder rekenmachine! Mama's, mammie's, papa's, opa's, oma's, vrienden en buren mochten ook aanvullen. Wij kozen twee foto's van het voorbije schoolfeest uit.

Die foto links. Ik zet hem hier wat groter. Haar lach. Haar zwierigheid. Het zegt alles. Hoe gelukkig ze was bij meester Y. in de klas. Een losse en zotte maar gedegen meester die haar door en door kende, haar elke dag even graag zag en haar vleugels gaf.