dinsdag 22 maart 2016

En dat verdom ik

Aanslagen in Brussel. Zin om terug naar huis te fietsen, daar wat rond te lummelen. Niets doen, terwijl ik denk aan de slachtoffers en hun geliefden. Aan de mogelijk gevolgen ook voor onze samenleving: Zullen we hier samen tegen opgewassen zijn? Hoe groot is straks nog de ruimte voor begrip en solidariteit?

In plaats daarvan blijf ik op bureau en ban zoveel mogelijk nieuws en sociale media. Probeer met muziek op mijn kop door te werken, zo goed en zo kwaad als het kan.

Alleen soms ga ik online eens kijken. Voor mijn werk. Via het web verzamel ik adviezen over 'hoe praat je over dit nieuws met kinderen?'

Vooral voor begeleiders die met jonge kinderen werken - tot de leeftijd van 6 jaar - is dit misschien nog de beste strategie: 'Scherm ze af, de kans is groot dat hun ouders dat de volgende dagen ook zullen proberen. Als kleine kinderen nog van niets weten en je kunt ze ook verder nog behoeden, dan hoef jij zeker niet de eerste te zijn die het vertelt.'

En terwijl de tips verschijnen van Karrewiet en Klasse voor Ouders, ZitdatzoChildfocus, de Standaard en het Nederlandse kennisnet (voor oudere kinderen), kom ik ook deze tegen. Het is misschien een beetje simpel en simplistisch, maar toch.


Edit: Genuanceerder. En mooi.
   

4 opmerkingen:

  1. Op z'n Hollands. Maar wel raak. Aaron vraagt er niet naar, dus zeggen we niks. Hoewel het ook wel een stille gevoelige jongen is, dus wie weet vangt hij dingen op en zegt ons niks... Moeilijk

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik werk samen met een Hollandse organisatie... ;-)

      Aaron is toch nog veel te jong? Kun je bij Aaron niet gewoon polsen: praten jullie soms over dingen die gebeuren in de wereld, vertelt iemand jou daar soms iets over? Dan weet je meteen wat of hij iets opvangt en kun je de rest zelf weghouden... Wij zetten hier thuis de radio uit, leggen de krant op een onbereikbare plek en kunnen het wel vrij makkelijk van hen weg houden. (Jana weet het wel en Lukas ook omdat Jana het weet, maar verder laat ik hem vooral spelen. Ik ga er niet per se nog een heel gesprek aan vastknopen en al zeker geen ongefilterd nieuws geven.)

      Verwijderen
  2. Als de poep maar niet wint inderdaad!

    Ik heb het Karrewietjournaal eens bekeken, uit nieuwsgierigheid hoe zij dat aanpakken en eigenlijk is dat nog wel vrij expliciet, niet? Ondanks de nadruk op de hulpdiensten en de beschermende politie en regering, vind ik de beelden die ze tonen soms toch al wel confronterend. Neemt niet weg dat het wel goed is dat er voor kinderen een apart journaal is!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Goed dat je dat zegt, ik heb het Karrewiet journaal zelf nog niet bekeken. Ik scherm ze eerlijk gezegd zoveel mogelijk af. Ze weten wat er gebeurd is, een cijfer, en de oudste heeft er gistermiddag over gepraat in de kring, maar dat is het zo ongeveer. Het is misschien een makkelijkheidsoplossing, maar als je zegt dat het zo expliciet is ben ik toch blij dat we het niet getoond hebben. Misschien is dat sowieso wel goed: altijd eerst zelf eens kijken, dan pas samen kijken?

      Verwijderen