Een vlotte combinatie werk-gezin zou mij misschien nog wel lukken, als ik in functie van de kinderen niet ook nog eens zo veel tijd op school zou doorbrengen. Echt, ik had beter voor leerkracht gestudeerd en dan daar gesolliciteerd. Al die uren die ik daar slijt.
En dan is het nog niet eens functioneel, bijvoorbeeld om een leesgroepje te begeleiden. Neen, ik doe het gewoon voor de lol.
Vandaag weer. Dat krijg je als je een dochter vol initiatief samen zet met lenige vriendinnetjes, een zot broertje en een muzikaal genie. Zo'n troep kinderen gebruikt het grote bed aanvankelijk nog als valmat voor allerlei acrobatie. Zoals doorsnee kinderen doen. Na een tijdje moeten zij er weer iets extra van maken. Tot hun spel een megalomaan project is.
Hé, we kunnen hiervan een show maken!
Ja, en opvoeren tijdens het vrij podium op school!
Met echte turnpakjes aan!
En live muziek!
En wie zorgt er voor de repetities? Wie stelt de dochter gerust: de inschrijving die ze zelf deed, is zeker in orde? Wie belt de buren dat we onze podiumbeesten nog eens samen moeten zien te krijgen want dat het bijna zover is? Wie fietst over de middag naar school om alvast de kleintjes uit de speeltijd te halen zodat ze zich kunnen klaarmaken? Wie verzamelt het hele groepje in de klas om nog een laatste keer te oefenen, tot aan de buiging toe? Wie kan het niet laten om daarna te blijven kijken terwijl op kantoor het werk blijft liggen? Wie haalt dan 's avonds wat werk in, denkend aan al die nog te plooien was? Juist, ja.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten