Hemel

Het toegangsticket paste helemaal bij het groezelige achterafzaaltje waar de voorstelling plaatsvond. Simpel lettertype, gedrukt op een stevig geel papierke. Zoals de vroegere fuifkaarten - VVK 80 frank, ADK 100 frank.

Maar de poëzie van zo'n ticket! Toegang tot de hemel. Of beter: een probeersel van de hemel.

Zoals het in een achterafzaaltje past, met een zakje chips en een flesje prik-met-rietje aangereikt door de ietwat oudere lokale vrijwiliger, heeft Lukas met ogen open naar die hemel zitten kijken. Een herneming blijkbaar van een internationale hit van Theater Taptoe. René Magritte die zijn eigen surrealistische wereld binnenstapt. Zoals Cultuurkuur zegt: knap staaltje figurentheater. Dit is alvast een impressie.

Misschien dat Lukas er meer aan gehad had als ik die wereld op voorhand getoond had. De schilderijen van Magritte die in de voorstelling terugkwamen: zijn werk met wolken, bolhoeden en kostuums, appels, blote vrouwen. Maar ik ben er niet zo zeker van. Nu keek hij met open verwonderde blik, helemaal ondergedompeld in een abstract-fantastisch universum. Toen ik hem nadien de schilderijen toonde, riep hij dolenthousiast 'dat heb ik allemaal gezien!'

En ook nog eens chips gegeten en prik gekregen.
Dat moet toch echt wel een soort hemel zijn.