Een woordje uitleg. Zottekeseiland is bij Riley, de nieuwe heldin van Pixar, een van de persoonlijkheidseilanden. Wanneer Riley verhuist, krijgt ze het moeilijk. Plezier, een basisemotie uit het Hoofdkwartier, raakt de weg kwijt in het labyrint van de korte en lange termijn, van het abstracte denken en de fantasie. Kernherinneringen krijgen een verdrietige glans. Terwijl Riley afglijdt in een depressie, storten haar persoonlijkheidseilanden één voor één. Waaronder dus ook het zottekeseiland.
Ik moest slikken toen ik dat op het grote scherm zag gebeuren. Want ik dacht: ook zonder noemenswaardige tegenslagen, verdwijnt dat eiland dat de meeste kinderen zo goed kennen. Het eiland waarbij ze zo hard moeten lachen wanneer je een protzoen op hun buikt geeft, wanneer je kussengevecht houdt, samen gekke rijmpjes verzint, de ander over een bananenschil uitglijdt, met het winkelkarretje racet, zomaar wat onnozelheden uitkraamt.
Het is het eiland dat vaak moet inboeten wanneer het leven langer wordt.
Om maar te zeggen. Ze wordt vandaag acht. En het licht van mijn ogen is nog steeds een zotte doos. Hier op een uitkijkpost van Natuurpunt, tijdens onze fietsvakantie. Doet alsof ze een strenge juf is (wat dan weer een ander persoonlijkheidseiland is bij haar, steeds vanuit de beste bedoelingen). En dan maar lachen!
Ik hoop dat haar zottekeseiland nog lang mag standhouden,
misschien zelfs nooit helemaal instort.
* Dat wens ik je, mijn meisje, dolle fratsen alle komende jaren. *
Wat een mooie verjaardagswens!
BeantwoordenVerwijderen