Een rekbaar begrip

In die tak namen ze hun lieven vrij snel mee naar familiefeesten. Eerst werden ze voorgesteld aan de stamvader en -moeder, daarna onderworpen aan een familiequiz. Met zes paar nonkels-tantes en achttien kleinkinderen kun je wel wat vragen verzinnen: Wie hoort bij wie? Wie heeft dezelfde naam (en het zijn niet de tantes Mieke)? Waarop reed Opa in het leger bij de cavalerie (en het is geen paard)? Wie is allemaal deel van een tweeling? Enzovoort.

Toen het mijn beurt was - ik was er zo klaar voor, wist via Allerliefste alle antwoorden - was de quiz niet meer aan de orde. Ja, ik ben laat geïntroduceerd... en de eerste die gebleven is.

Voelde ze dat aan of deed ze het voor elk nieuw lief? Alleszins, toen ik de eerste keer in het grootouderlijk huis kwam, zei ze hartelijk maar zonder poespas: welkom in de familie. Gesticulerend vroeg ze naar mijn achtergrond, mijn leven. Nog meer gesticulerend vertelde ze alles wat ik van haar wilde weten. Als ze onderbroken werd door de grappen en grollen van opa en Allerliefste, ging ze verder met 'ja maar, zeg!' Bij het afscheid pakte ze mij stevig vast: een zoen en wanneer zou ik nog een keer komen? 'Ge zijt hier altijd welkom!'

Zo voelde het echt. Altijd welkom. Altijd gezellig. Eten en verhalen. Lachen.

Zij kon meisjesachtig giechelen. Met één welgemikte knipoog een onderonsje maken waar de rest jaloers op was. En zo enthousiast zijn voor het geluk van anderen. Toen we haar en Opa kwamen vertellen van trouwplannen en het eerste achterkleinkind, zat de woonkamer afgeladen vol: 't was zondag, bezoekdag. Oma voorvoelde dat het heuglijk nieuws zou zijn. Iemand van de familie stak twee vingers op om te verwittigen dat er twee aankondigingen zouden zijn.

Ik moet nog steeds glimlachen om het enthousiasme waarmee ze toen uitriep 'een tweeling!!' Zelf deel en moeder van een tweeling, hoorde dat voor haar duidelijk tot de mogelijkheden. Ik vond het straf: opgegroeid met heel andere normen, dacht zij dus niet aan het geijkte stramien van eerst trouwen, maar meteen aan nieuwe scheuten aan de stamboom.


Deze ochtend is ze begraven. Ik moest de hele tijd denken: familie is een rekbaar begrip.