Er bestaan faire kindermerken, ik weet het. Ik heb ze de voorbije jaren zelfs een aantal keer gekocht. Maar steeds vaker koop ik voor de kinderen tweedehands. Daarvoor heb ik vaste leveranciers. Gemiddeld 1 euro 't stuk, qua stijl en kleuren past alles bij elkaar en ik hoef maar twee keer per jaar een uurtje tijd in de kleerkast van de kinderen te investeren. Ik heb geen zin en geen fut om daar meer energie in te steken. Dus ben ik maar wat content met mijn leveranciers: het gaat gemakkelijk én gezellig.
De moeder met twee oudere zonen komt met haar wasmand op bezoek. Wanneer Lukas al lang in bed ligt, kletsen wij de avond weg. Tot het steeds later wordt. Dan staat zij op: 'Bekijk eens wat ge van die onderlijvekes, broeken, T-shirts en jassen kunt gebruiken. Mijn wasmand en al wat ge niet nodig hebt, kom ik dan nog wel een keer ophalen.' Een goed excuus voor alweer een avond kletsen. En Lukas is elke volgende ochtend enthousiast. Op donderdag: 'Da's een coole trui van M.! Wiejow!' Op vrijdag: 'Is die broek van M.? Wiejow! Op zaterdag: 'Een T-shirt van M.! Wiejow!' Tot hij alle kleren minstens een keer aan had. Dan vraagt hij: 'Mag ik nog eens dat truitje met die rits van M.? Het is al lang geleden en die was zo leuk.'
Bij de moeder met drie oudere dochters ga ik met Jana op bezoek. Ze wordt dan steevast meegetroond naar de slaapkamers van de grote meisjes, vindt dat heerlijk. Wij installeren ons met drie zolderkoffers in de living, T. vertelt bij elke jurk, broek en bloes, bij elk shortje, badpak of klimschoentje het bijhorende verhaal. 'Dat heeft mijn oudste nog gedragen op haar groeifeest.' En 'Oh, dat was die keer in Frankrijk dat het kouder was dan gedacht. Echt, die trui is lekker warm.' Als ze weer naar beneden komt, vult Jana mijn selectie aan met nóg meer kleren die ze mooi vindt. Versta: al de rest. Want alles van die drie meisjes is voor haar even prachtig.
Ik heb dat graag, dat mijn kinderen groeien in de kleren en verhalen van anderen.
********************
Zin om mee te doen met Fair wear Friday? Mail Lies!
Leuk. Wij geven onze kleertjes door aan een vriendinnetje van mijn dochter en die is ook altijd zo superfier. Kinderen vinden 'mooi' belangrijker dan 'nieuw'. Gelukkig maar.
BeantwoordenVerwijderenToffe slogan, lijkt me, mooi is belangrijker dan nieuw.
VerwijderenMijn kleerkast als kind was ook een mix van nieuw (zij het dan niet fair of eco) en tweedehands. Dankzij een nicht van twee jaar ouder, had ik ook regelmatig eens een wasmand vol oude nieuwe kleren om uit te kiezen. Eens ik er uitgegroeid was, werd wat nog goed was weer verder doorgegeven naar een vier jaar jonger buurmeisje :-)
BeantwoordenVerwijderenGoed dat je je kinderen dat ook zo meegeeft; zo gaan ze dat ook later normaal vinden. Want uiteindelijk, wat is "nieuw"... Voor mij was die kledij uit die wasmanden ook nieuw, want 't was kleding die ik nog niet gedragen had.
Hihi, zo had ik het nog niet bekeken: nieuw is wat je zelf nog niet gedragen hebt. Dat klopt eigenlijk wel...
VerwijderenHelemaal het verhaal waar onze kinderen ook mee zijn opgegroeid. Het zijn nu pubers en nog steeds blij met "nieuwe" kleren die al een leven achter de rug hebben. Wij hebben en hadden hier steeds een heus sorteercentrum in de garage. Daar staan verschillende tassen, die doorgegeven worden aan verschillende vriendinnen met kinderen van verschillende leeftijden.
VerwijderenLies, daar ben ik wel benieuwd naar: vinden pubers het nog steeds oké om tweedehands kleren te dragen? Ik hoop dat ik op deze manier nog een paar jaar door kan gaan, maar heb eerlijk gezegd geen idee of dat blijft werken...
Verwijderen