Daarna schakelde ze over op zwarte sjablonen. Het geeft een iets duidelijker effect, maar je moet de positie wel goed inschatten. Als je zelf aan zulke sjablonen zou beginnen: denk klein, héél klein.
Met zwart is bleek het iets moeilijker om het sjabloon flou te houden en het onderwerp scherp. Niet dat ze dat zo wetenschappelijk analyseerde, maar al snel greep ze weer terug naar wit papier. Dat artistiekerige vond ze blijkbaar wel mooi. De sterretjes zijn volgens mij ook een blijver. Al vind ze ze wat 'slordig door elkaar, mama!'
Toen kwamen er een heleboel buurtvriendjes langs. Er zijn zo van die dagen dat het bij elkaar leuk aanwaaien is. Ze bedacht voor elk van hen een passend passe-partout.
Nu kan ze dus opnieuw oefenen op compositie, belichting, scherpte. Maar dan mét effecten.
wauw, tof!
BeantwoordenVerwijderen;-)
BeantwoordenVerwijderen