Onlangs was het weer zover, aan de Zuid. Ik moest er een paar papieren ondertekenen en dat zijn er nooit weinig. Drie exemplaren voor mij, drie exemplaren voor elk kind. Elke keer heb ik de neiging om aan de loketbediende te vragen: "Niet kijken, alstublieft. Ik kan het niet als iemand kijkt."
Het equivalent van plasangst: mannen die het niet kunnen in het openbaar. Ik versta dat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten