Het leukste moment van mijn werkdag is lunchpauze. Niet omwille van de boterhammen in mijn brooddoos. Neen. Ik fiets dan ijlings naar de kribbe. Loop de trap op en zwier ondertussen muts-sjaal-handshoenen-jas uit. Zwaai de deur open en scan de speelhoek af.
Dat ene moment dat Lukas in mijn blikveld komt en ik in het zijne... Twee grote glimlachen naar elkaar. Kirren van hem, koeren van mij. Dan pak ik hem op. Duw mijn neus in zijn hals. Vlei ons samen op de zetel neer. Hij geeft een gil van plezier en ik geef moedermelk. Na het dessert (ik kom na de groentenpap) in hoogste versnelling nog even knuffelen, brabbelen, graaien, lachen, kriebelen. Uitgebreid zoenen en zwaaien.
En hup. Weer op de fiets naar het werk. Meestal net op tijd om nog vijf minuten te tetteren bij de brooddozen van mijn collega's. Terug aan de slag met zijn geur, zijn warmte, zijn natte zoenen, de pakkigheid van zijn billen weer vers opgeslagen in mijn systeem. Met zo'n hectische middagpauze kan ik me wel verzoenen, ja. Het leukste moment van de dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten