May the fourth be with me

'4 mei sounds more like a command to me. Vier mij!' tekste ik een vriendin. Ze kent Afrikaans, ze zou die dubbele betekenis in het Nederlands wel begrijpen. 

'Nice!' schreef ze terug. En ook nog dat ik het elk jaar moest opnemen tegen Star Wars Day, dat is internationaal blijkbaar nogal een ding. 

'Jep. May the fourth be with me, and with my beloved family and friends.' 

Ze stuurde hartjes terug. Want dat we vandaag allemaal wel wat force kunnen gebruiken. 

Er zijn over heel Vietnam opnieuw een handvol besmettingen. Letterlijk een handvol. Vijf of zo. Community transmissions na een lek op het quarantaine systeem. Eentje niet ver van bij ons vandaan, in een hoek van An Bang beach. 

Dus sluiten de scholen in Đà Nẵng en Hội An (en een paar provincies in het Noorden) weer collectief hun deuren. Dus werkt Allerliefste weer van thuis uit. (Event met het ministerie in Hà Nội in een handomdraai online opgezet.) Dus worden alle sociale activiteiten opgeschort. (En lassen wij mijn dansfeest af, en Lukas' logeerverjaardagsfeestje.)

Want we weten: hoe sneller en hoe beter we de rangen sluiten, hoe vlugger we er weer vanaf zijn en het normale leven kan weerkeren. Er zijn (nog) geen officiële maatregelen die een effectieve (heel strenge) lockdown aankondigen. Misschien vindt de overheid dat helemaal niet meer nodig, iedereen weet wat te doen.

'You know the drill,' schreef iemand onder een post over het met-wie-waar-wanneer van die ene besmette persoon in An Bang. 'Mask up. Stay home.' Jawel.

Vorig jaar was het precies op 4 mei dat de Vietnamese kinderen na 13 weken sluiting (bij ons online les maar dat was lang niet overal zo) terug naar school mochten. Toen passeerde bovenstaande bewerking op allerlei fora. Dit jaar is het net omgekeerd, we gaan terug online en in lockdown. Geen bewerking nodig. May the force be with all of us.