Ondervraagd

Het is de eerste keer dat in een gastenboek niets dan Vietnamees staat. De eerste keer ook dat wij een stukje in het Nederlands schrijven. Dat zit zo. Via via weten we van een bos met houten hutten. Wanneer we de eigenaar eindelijk te pakken krijgen, onderwerpt die ons aan een ondervraging.

Hoe weten we van die hutten af? Wie heeft ons daarover verteld? Waarom willen we naar het bos? Wat zoeken we daar? Weten we wel dat er niets te beleven valt? Dat daar zelfs geen internet is? Wie zijn we dat we dat toch heel graag willen komen? Kunnen we onszelf misschien omschrijven?

We tikken dat we oorspronkelijk uit België komen, nu toch al een tijdje in Hội An wonen en krijgen antwoord in het Nederlands. Zij heet Ly en heeft zelf acht jaar in Edegem gewoond. We zijn welkom. 'Verwittig familie en vrienden dat jullie een paar dagen onbereikbaar zijn. Dat ze jullie niet als vermist opgeven.'

Ze onthaalt ons met een sjaal elegant om haar schouders gedrapeerd en iets zachts in haar ogen. Het compliment dat ze beter Nederlands spreekt dan wij Vietnamees, wuift ze weg. Daarna trekt ze in de keuken een schuif open die normaal gezien niet door bezoekers gebruikt wordt. 'Als de kinderen morgenvroeg chocolademelk willen drinken, hier ligt een pak puur.'

De komende dagen ontdekken we nog meer België.

Als U ooit naar Da Lat zou gaan en zin hebt in een hut in het bos, laat iets weten. Misschien lukt het wel via via. Via ons.