Hierboven de jarige. Omdat het haar dag is, mag zij zeker zeven keer op de piñata slaan. De kinderen achter haar elk één keer. De vader die langer dan een week aan deze reuzegrote taco geknutseld heeft, wil zeker zijn dat elk kind aan de beurt komt. Lukas en Jana staan ook in de rij.
Die vader, dat is de beroemde kok Trần Thanh Đức. Op 16 jaar uit Vietnam gevlucht. In een doos op een boot. Overboord. Een doos op zee. Ergens aangespoeld. Uiteindelijk in de Verenigde Staten beland, een hele tijd in Mexico gewoond.
Verdacht veel gevaarlijke situaties overleefd, alsof hij net als een kat negen levens heeft. Aan de afwas gestaan, in Europese ski-oorden gekookt en - met uitzondering van Afrika - smaken van over de hele wereld leren kennen. Terug in Vietnam beland, restaurant geopend en op een Viet Kieu verliefd geworden.
In Hội An en Đà Nẵng nog meer toprestaurants geopend en samen drie dochters gekregen. Ze gaan naar de internationale school, de jarige is een van mijn journalisten. Ze schrijft stukjes over haar honden - What to do when you get a pet? - en haar lievelingsgerecht. Ceviche, op een Mexicaanse tortilla die ik ook wel lekker vind.
'Zal ik voor jullie eens klaarmaken,' zegt Đức dan. En ik kan bijna niet geloven dat hij thuis nog lekkerder kookt dan in zijn restaurants. We mochten al een paar keer aan de familietafel aanschuiven en kennen ondertussen een groot deel van zijn en haar levensverhaal.
Hij en Allerliefste vertellen graag over hun respectieve jaren in Mexico. Đức kan zich wel vinden in de stelling van Allerliefste, dat Vietnamezen eigenlijk de Mexicanen van Zuid-Oost-Azië zijn. Goed gezind, graag samen, luidruchtig en altijd voorsteken.
Dus toen Mai ons voor haar verjaardagsfeestje uitnodigde, kon ik het thema al raden.
Wat een rijkdom spreekt uit dit bericht! Aan gesprekken, mensen, indrukken, ervaringen.
BeantwoordenVerwijderen