zaterdag 3 november 2018

Intercultureel Halloween


De verkleedkoffer verhuisde niet mee. Wel een pluimpjesraket, zo kregen we toch bijna alle attributen klaar geknutseld. Enkel het groene aapje lieten we achterwege, te moeilijk voor te tijdelijk. En daarbij... Ook zonder lijkt ze op het skelet van Frida Kahlo. Hij wil niet - nooit! - geschminkt worden. 'En daarbij... In het begin van de film is Miguel nog geen skelet!'


 




Voor het grote griezelfeest op school verkleden ze zich dus als twee personages uit Coco, de film die U dringend ook eens moet zien. Ze vinden het leuk dat ze bij elkaar passen, maar aarzelen ook wel een beetje. Want de richtlijnen zijn duidelijk. Eén: niet te eng, er zijn ook kleintjes bij. Twee: hou rekening met het Vietnamese geloof in voorouderlijke geesten.

Is een skelet ook een geest? Jana vraagt op voorhand even rond. Net omdat Vietnamezen het leven na de dood vrezen en vieren, wordt Halloween hier - zeker in de steden - steeds populairder. Spookachtigen zijn te mijden. Geen witte lakens. Verder mag het zo griezelig, bloederig of doods als je maar wil. Skeletten zijn oké.

Zonder verkleedkoffer! stellen we kostuums samen die voor Vietnam en ook voor kleine kinderen geschikt zijn. Wanneer we 's ochtends in de weer zijn met kleren, haar, gezicht en gitaar, knijp ik even in mijn arm. Dit is globalisering. Via een Amerikaanse film brengen twee kinderen uit België het Mexicaanse feest van Dia de los Muertos naar Vietnam.

En meteen ook wat kleur op de speelplaats.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten