Toen we ein-de-lijk the making off zouden bekijken, vulde ik de doos met wereldwinkel truffels. 'Van mijn collega's!' zei ik. 'Een cadeautje van achter de schermen. Want making off betekent dat we alles achter de schermen gaan zien.' En daarmee zat mijn voorlopig laatste uitleg erop.
Want oh jee, wat hebben we vaak op pauze geduwd.
Waarom werken die mensen daar op de inpak? Ik leg het concept beschutte werkplaats uit. Waarom moet Tina weg? Wat is een uitwijzing? Allerliefste legt het migratiebeleid uit. Waarom moeten ze stiekem geld pakken? Ik herhaal de uitleg van de serie, over verlengde minderjarigheid. Waarom heeft Spijker iets tegen homo's. Allerliefste legt misbruik uit en dat je dan iemand in vertrouwen moet nemen. Wat zijn die boekhouder en zijn opa met de fabriek van plan? Waarom komen die Duitse chocoladebazen op bezoek? Ik leg moeilijke woorden uit: CEO, Raad van Bestuur, statuten en hoe dat allemaal werkt.
Waarom foetert die man als zijn mama 'welkom in Joegoslavië' zegt? Waarom mag Jasper het liedje niet zingen dat hij van Tina geleerd heeft? Waarom mogen ze niet naar het ziekenhuis? Waarom wordt Jasper gevangen genomen? Waarom hebben Tina en Katarina papieren gebruikt van dode mensen? Allerliefste legt zeker dertien keer de burgeroorlog uit van ex-Joegoslavië uit, waar nu de grenzen liggen, hoe mensen in het 'verkeerde' gebied raakten en hoe de onderlinge spanningen nog steeds doorwerken.
Na elke uitleg duwen we weer op play.
En als zij het niet zag, trokken we wenkbrauwen naar elkaar. Ja, onderling hebben we het ons meerdere keren afgevraagd. Is het wel zo'n goed idee om met de dochter samen te kijken?
Zo hard als zij met Jasper meeleefde. Toen ze voorvoelde dat hij de trein zou missen. Toen het groepje voortvluchtigen onderling ruziemaakte. Toen ze een lift van de motards van de politie kregen. Toen Jasper en Spijker alleen verder trokken. Toen ze door twee agressieve bestuurders werden belaagd. Toen Spijker ziek werd.
Duizend keer. 'Hij gaat toch zeker zijn lief in Kosovo terugvinden, hé?'
'Mijn collega's zweren dat op het einde alles goed komt.'
En voor het slapen gaan zong ik het liedje dat Raymond in de intro zingt.
'Alles komt in orde, liefste, alles komt weer goed.'
Dat hielp een beetje. 'Ik weet het wel, maar het is zo spannend.'
En zo schoon. Warm. Hartverwarmend.
Nu bijna alle truffels op zijn, nu we het ontroerende einde en de reportage achter de schermen hebben gezien, is ze laaiend enthousiast. Ze steekt de doos in haar boekentas, vertelt erover in de kring. 'Vriendschap en liefde, daar gaat het over. En positief denken.'
Thuis herinnert ze er mij regelmatig aan. 'Toftief denken, mama! Django zegt het ook.' Dan lach ik. En kriebel haar. 'Spannend, maar uiteindelijk wel goed dat we samen Tytgat Chocolat gekeken hebben, hé. Alles komt altijd in orde.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten