Wacht, ik leg het uit met foto's van de generale repetitie. De professionele van het toonmoment zelf zijn nog niet binnen. Wat ik wel al weet: die foto's zullen vol pretlicht zijn, de kinderen hebben zich op hun podium ontzettend geamuseerd. Ze giechelden als ze het zelf grappig vonden, babbelden honderduit of zeiden niets als ze niet wilden, speelden live hun spel en deden het allemaal zo mooi op hun eigen manier.
Hoe dat komt, kan ik nog altijd niet goed vatten. Op school staan ze wel vaker op de planken, maar toch. Misschien omdat dit moment helemaal van hen is? Alles wat gezegd en getoond wordt, hebben ze zelf bedacht, verteld en (mee)gemaakt. Het is hun groeifeest, met hun inbreng. En dus ook elke keer anders. Dit jaar: de Zevensprong met een tijgerthema.
En dat is één... De ene is dit jaar al zeven, de andere wordt het. Een babyfoto vormt telkens het bewijs: ze zijn in die jaren ontzettend hard gegroeid. Ze zetten letterlijk hun eerste stapjes, maar ook nog zoveel andere belangrijke stappen. En dat gaat maar door. Ze blijven groeien en sprongen maken, hun hele leven lang. Op het podium toonden ze - live en exclusief - zeven van die sprongen. De eerste: een filmpje met herinneringen aan vroeger en dromen voor later.
En dat is twee... Geboren in 2010, het jaar van de tijger. Achter een doek verkleedden de kinderen zich met strepen. Schimmenspel vol tijgerachtige bewegingen. Ondertussen legden ze uit waarom.
'Soms voelen wij ons ook een beetje een tijger.' Koning van de bergen, in China symbool voor trots. 'Het Chinese letterteken voor koning bestaat trouwens uit drie strepen. Dat komt omdat een tijger drie strepen op zijn voorhoofd heeft.' Trots, slim en snel. 'Ook als een tijger rustig is, voelt hij zich vanbinnen heel sterk.'
Enter Lukas: 'Wij hebben die tijgerkracht allemaal in ons.'
En dat is drie... Toen we de kinderen tijdens de voorbereiding naar hun tijgerkracht vroegen, antwoordden ze allemaal in de richting van vriendschap. De ene mist een vriendin die verhuisd is, de andere gaat het liefst bij allerlei vrienden logeren, nog anderen vormen al van jongs af een groepje musketiers.
Lukas en zijn vriend J. worden blij van samen bellen blazen. Ze houden ook van spelen, hetzelfde soort spel. Show, don't tell. En dat deden ze, samen zichzelf zijn.
Iedereen deed iets met zijn tijgerkracht. B. speelde gitaar en R. piano. W. toonde een schilderij en Y. ballet. B. vertelde honderduit over rugby, A. dat hij graag een alligator zou zijn en O. dierenarts. Dat ze elk op hun eigen manier toonden wat hen bezig houdt en mijn Lukas dus al spelend, dat vond ik nog het schoonste van alles.
En dat is vier... Tijdens het traject merkten we al: er zit poer in. Bij sommige kinderen zie je veel kracht aan de buitenkant, andere hebben een sterke innerlijke kracht. We zeiden het op de voorbereidende bijeenkomsten vaak tegen elkaar: hopelijk mogen ze elk op hun eigen manier verder groeien. Tijdens een sessie filosoferen hadden de kinderen het er ook over. Als je iets voor de eerste keer doet en het lukt, dan voelt dat zo goed dat je vanbinnen lijkt te groeien. En ze beeldden dat uit met een dans.
En dat is vijf... 'Groeien doe je niet alleen.' Ouders, grootouders, leerkrachten en peter en meter helpen daarbij. Die laatsten kregen een cadeautje. Een streepje. Want tijgers zijn meesters in camouflage. Met de strepen op hun vacht vallen ze minder op. En ook: 'Bij onze meters en peters hebben wij vaak een streepje voor.'
En dat is zes... Tegen dan vonden wij dat de kinderen hun strepen wel verdiend hadden. Tijd voor een verrassing, een lied speciaal voor hen geschreven. Ik vond het een heerlijk moment, met mijn kleine tijger en alle andere welpjes op het podium, naast Allerliefste in de roedel ouders. En dan de coolste intro ooit door de boxen horen.
En dat is zee-ee-ven... Hét overgangsritueel. Alsof het echte tijgers zijn, door een brandende hoepel. Het enige wat we niet gerepeteerd hadden, we wisten dat het niet nodig zou zijn. Deze foto is dus van het feest zelf, je ziet het aan de korrel. Maakt niet uit dat het technisch wat minder is, het plezier en de spanning spatten er zo ook af.
En dan... Receptie! Met Frosties.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten